Recensie: Robin Hood RECENSIE

Recensie: Robin Hood

Robin en zijn Lady Marian (Eve Hewson) hebben het gelukkig samen, totdat Robin opgeroepen wordt om ten strijde te trekken in de kruistochten. Marian belooft op hem te wachten, maar nadat ze het bericht krijgt dat Robin tijdens de strijd is omgekomen, komt ze de aardige Will Scarlet (Jamie Dornan) tegen, met wie ze een leven begint op te bouwen. Jaren later staat Robin weer in Nottingham en is het volk verbaasd over het feit dat hun Lord of Loxley nog leeft. Maar Nottingham en haar bevolking zijn er niet goed aan toe, onder leiding van de sheriff. Robin trekt samen met zijn bondgenoot (Jamie Foxx), tevens trainer, de handen uit de mouwen en spant de boog in het belang van het volk.

Deze film, die aan het einde van 2018 in alle bioscopen te zien is, is niet de eerste Robin Hood-film. Tientallen verhalen en films zijn deze moderne film voorgegaan. Dit heeft producenten Jennifer Davison en Leonardo DiCaprio er niet van weerhouden er opnieuw een gooi naar te geven. Een jaar of acht geleden mocht Russell Crowe als The Hood op het witte doek shinen. Anno 2018 is het de beurt aan Taron Egerton – en wat speelt hij zijn rol goed! Egerton maakt duidelijk wie Robin is en wat hij wenst. Voor de kijkers, waaronder ook kijkers vallen die het verhaal van Robin Hood eigenlijk nog niet zo goed kennen, is de plot makkelijk bij te benen en zijn de personages makkelijk van elkaar te onderscheiden.

Robin Hood speelt zich af ten tijde van de kruistochten. De opnames zijn gedaan in Frankrijk en Kroatië, maar het verhaal wordt voornamelijk in Engeland verteld. Hoewel de omgeving telkens passend is bij het jaargetijde waarin Robin rondloopt, is zijn kledingstijl dit helaas niet. Het zien van de hippe kleding van de acteurs is onwijs jammer en bovendien afleidend. Bijna iedereen loopt in zwarte kleding rond, en dan het liefst nog in een perfect uitgesneden leren jack met een stoer patroontje en capuchonnetje. Voordeel is dat het beeld er moderner en aantrekkelijker uitziet dan wanneer men stoffige, middeleeuwse kleding draagt, maar qua tijdbeleving komt dit niet mooi uit de verf.

Doordat het verhaal zich op verschillende plaatsen afspeelt (zoals het Midden-Oosten, waar Robin meestrijdt in de kruistochten, en Nottingham), is het schouwspel afwisselend en interessant om naar te blijven kijken. Daarnaast wordt het tempo flexibel afgewisseld tussen snel (tijdens scènes waarin geoefend of daadwerkelijk gevochten wordt) en kalm (scènes waarin niet gevochten wordt). Al deze aspecten maken Robin Hood een spannende film. Van tevoren kun je het voorgevoel hebben dat deze nieuwe film de plank zal misslaan. Echter, dit voorgevoel klopt niet! Robin Hood is zeker een bioscoopkaartje waard.

Wat is de conclusie? Robin Hood (2018) is een goede Robin Hood-film. Hoewel de snelheid van de scènes afwisselend is, is de snelheid waarin de plot verteld wordt perfect. De personages zijn makkelijk van elkaar te onderscheiden, ondanks het feit dat ze bijna allemaal leren jasjes aanhebben die absoluut niet bij het beeld passen dat de kijker van de middeleeuwen heeft.

Recensie: Robin Hood