Recensie: Dog Days RECENSIE

Recensie: Dog Days

Dog Days is een film over honden, maar vooral een film over de liefde in al zijn vormen. Over romantiek, vriendschap, medemenselijkheid en behulpzaamheid. Over mensen die elkaar ontmoeten dankzij honden, terwijl ze elkaar anders waarschijnlijk nooit tegen het lijf waren gelopen. Gaandeweg de film leer je diverse personages kennen. Een presentatrice die te maken heeft met overspel, maar misschien opnieuw de liefde vindt bij een voormalig topsporter. Een dame die een chihuahua vindt en daardoor in contact komt met een – uiteraard zeer goed uitziende – dierenarts. Een geadopteerd meisje dat zich pas open durft te stellen voor haar nieuwe familie dankzij een hond. Een verdrietige oudere heer die zijn hond kwijt is, en bij de zoektocht hulp krijgt uit onverwachte hoek. Een flierefluitende muzikant zonder enige verplichtingen, die ineens noodgedwongen voor de hond van zijn zus moet gaan zorgen. Na een wenperiode die niet zonder tegenslag verloopt, worden de twee beste maatjes.

Dog Days is een mozaïekfilm, net zoals bijvoorbeeld Love Actually. Er lopen dus allerlei verhaallijntjes door elkaar. Dat maakt dat je steeds even moet schakelen, maar aan de andere kant biedt het ook afwisseling en wordt het niet saai op deze manier. Een minpuntje aan deze film – vandaar geen 5 hartjes – is dat aan het einde niet alle verhaallijnen bij elkaar komen, hetgeen je wel verwacht van dit type film. Sommige verhaallijnen raken elkaar gaandeweg de film wel, maar dat geldt niet voor alles. Bepaalde personages en situaties blijven op zichzelf staan.

Als je andere recensies leest over Dog Days, dan kan ik me voorstellen dat je niet overloopt van enthousiasme. Enkele termen die we daarin voorbij zien komen: slecht bedacht, slecht geschreven, oppervlakkige personages, clichés, creatieve armoede… Ook wordt de film gezien als alleen maar interessant voor de doelgroep ‘hondenliefhebbers’. Dat laatste kan ik weerspreken, want ik hou echt niet van honden. Maar wél van romantische komedies, en dat is een genre op zich. Een genre waar vaak wat minachtend over wordt gedaan, zeker als recensenten in kwestie geen liefhebber van dat genre zijn. Dus neem alle andere recensies met een korreltje zout – of twee – want als je dol bent op romantische, luchtige films met een lach en soms een traantje van ontroering, dan zit je met Dog Days echt helemaal goed. Natuurlijk hebben de critici soms best een beetje gelijk: de meeste romantische komedies zijn niet bepaald beroemd vanwege hun originaliteit en staan bol van de clichés. Maar is dat erg? In mijn optiek hoort het er een beetje bij, en zou je die clichés als kijker enorm missen als ze zouden ontbreken in de film…

Natuurlijk is deze film herkenbaar voor hondenbezitters, maar ook als je geen hond hebt is dit een leuke vermakelijke film! Een film met heel komische momenten, maar de tranen zullen niet over je wangen rollen van het lachen. Er zijn beslist betere films in dit genre, maar niet elke film kan nou eenmaal de beste zijn. Vier hartjes is echter ook prima, en als je van ‘chickflicks’ houdt zou ik deze film dan ook zeker aanraden.

Recensie: Dog Days