Recensie: My Generation RECENSIE

Recensie: My Generation

My Generation geregisseerd door David Batty met Brits filmicoon Michael Caine in de hoofdrol. Deze documentaire is een ware reis naar de geboorte van de pop culture van het Londen in de Swinging Sixties.

Michael Caine was 31 toen zijn filmcarrière in 1964 van de grond kwam. In de documentaire My Generation is hij de hoofdpersoon en tevens verteller. Caine leidt ons rond door de periode van de jaren 60 in het Engelse Londen. Hij vertelt onder andere over zijn persoonlijke ervaringen en observaties, maar ook over bepaalde hoogtepunten zoals de verandering van de klassenmaatschappij . Hij wordt begeleid door prachtige archiefbeelden en invloedrijke songs. Hij heeft persoonlijke gesprekken met iconen uit die tijd (Paul McCartney, Twiggy, David Hockney en David Bailey).

Batty heeft er voor gezorgd dat My Generation geen traditionele documentaire zou worden, namelijk dat je een persoon ziet vertellen waarna het beeld over gaat naar een filmpje. Hij kiest ervoor om het totaal anders aan te pakken. Hij laat alleen de gesprekken horen, maar niet zien. Dit zorgt ervoor dat je niet afgeleid wordt door alle gezichten maar dat je gefocust bent op het verhaal zelf en de bijbehorende beelden. Ook heeft hij uitgelegd dat hij bang was dat de inmiddels gerimpelde gezichten zouden afleiden. Door deze keuze krijg je het gevoel dat de jaren zestig mythe  ‘voor altijd jong’ niet mag worden doorbroken. Caine komt natuurlijk zelf wel een enkele keer in beeld.

Er wordt een enorme hoeveelheid aan archiefbeelden getoond. Waaronder ook beelden uit Caine’s eigen speelfilms. Deze zijn goed gemonteerd en lopen daardoor heel fijn in elkaar over met als resultaat een aangename weergave om naar te kijken. Daarbij wordt de documentaire begeleid door eersteklas soundtracks uit die tijd. 

Er wordt een kleurrijk portret weergegeven over hoe de maatschappelijke verhoudingen op zijn kop werden gezet. Uiteraard ontbreekt de anekdote over hoe Michael Caine (eigenlijk Maurice Micklewhite) aan zijn naam kwam niet.

Wie de jaren '60 beter wilt leren kennen en meer inhoudelijke informatie wil, kan beter terecht bij andere documentaires. Iets nieuws krijg je niet te horen of te zien. Natuurlijk wordt niet alles uit die tijd weergegeven en de informatie die wordt gegeven is algemeen bekend (wie kent the Rolling Stones niet?). My Generation is dan ook geen analyse van de jaren '60 maar een waarneming vanuit de eigen belevenis van Caine. 

Recensie: My generation