Recensie: Vechtmeisje RECENSIE

Recensie: Vechtmeisje

Vechtmeisje is geregisseerd door Johan Timmers.

De 12-jarige Bodille (Aiko Beemsterboer) is boos. Boos op haar vader (Ali Ben Horsting) en moeder (Hilde De Baerdemaeker), ze is boos op de pestkoppen van haar oudere broer (Bas Keizer). En eigenlijk is ze ook boos op haar broer zelf, die alles maar over zich heen heeft laten komen. Sinds de scheiding is haar leven compleet op zijn kop gezet en een oplossing lijkt ver te zoeken. Bo weet best wat ze moet doen: tot tien tellen. ‘Eerst denken, dan doen.’ Maar dit is moeilijker dan het lijkt. Dit verandert wanneer ze van het grote tandartshuis van haar vader naar het nieuwe flatje van haar moeder verhuist. Daar ontdekt ze een kickboksschool, en daarmee een uitlaatklep. Maar is ze überhaupt wel goed genoeg om de boksring te betreden?

Het script zit vol fijne, sterke vrouwenrollen zonder dat het voelt als een statement. Het is aangenaam om eens een stoer tienermeisje te zien dat haar woede niet wegstopt of haar leven laat beheersen door een of andere verliefdheid. Wat ook leuk is om te zien, is dat de verschillen tussen jongens en meisjes worden weggelaten. Ze boksen allemaal samen met en tegen elkaar.  

Vechtmeisje speelt zich af in een wijk vol flats waarin Bo terechtkomt. Dit is een ruwe omgeving. Het meisje dat ze echt is, met haar sweaters, komt hier beter tot zijn recht dan in haar oude milieu. Hier liep ze zij aan zij naast haar schoolvriendinnetje met een keurig wit kraagje.

Maar vooral het kickboksen als sport wordt hier zorgvuldig benaderd. Nergens wordt het uitdelen van klappen verheerlijkt, maar het wordt daarentegen ook niet verzacht. De gevechten zijn ruig en hard en een erg goede montage maakt dit beeld nog fijner om te zien. Opvallend is wanneer Bo haar broer te hulp schiet en haar nieuw aangeleerde tactieken inzet tegen een stel jongens die groter en sterker zijn dan zij, niemand dat toejuicht. Integendeel: ze heeft ‘de sport voor gek gezet’, geweld hoort alleen thuis in de ring.

Passie, woede en gevoeligheid laat Beemsterboer beheerst overkomen als Bo. Ze mag dan fysiek niet zo ontzagwekkend zijn als haar mede kickboksers, maar ze legt zoveel vuur in haar blik dat je probleemloos gelooft dat ze de beste is.

Wat wel erg jammer is is dat Bo in plaats van Joy (Noa Farinum) het gevecht mag doen. Bo leert tijdens de film, dat de wereld niet alleen om haar problemen draait en toch is zij (duidelijk een minder goede vechter dan haar vriendin) de uitverkorene voor de finale. Ook wordt het geruzie tussen de ouders wat overdreven. We weten dan wel dat ze elkaar in de haren zitten en dit hoeft niet iedere keer benadrukt te worden wanneer een van de twee in beeld is.

Vechtmeisje is een sportieve tienerfilm. Je leeft mee met het personage, omdat haar situatie herkenbaar is voor vele jongeren. Het verhaal is erg mooi verfilmd en op geen enkel moment saai. Een film die in de smaak zal vallen bij het jongere publiek.

Recensie: Vechtmeisje