Recensie: Pet Sematary RECENSIE

Recensie: Pet Sematary

Na de vernieuwde verfilming van It, die in 2018 in de bioscoop draaide, was het voor de horrorfans een kwestie van een klein jaartje geduld, voordat de volgende Stephen King verfilming op het witte doek verscheen. Ook voor Pet Sematary geldt dat het boek (in het Nederlands bekend als Dodenwake) al eerder verfilmd was. De film uit 1989 werd met wisselend kritiek ontvangen en de vraag is hoe de nieuwe versie van Pet Sematary zal bevallen…

Dokter Louis Creed (Jason Clarke) is net samen met zijn vrouw Rachel (Amy Seimetz) en hun twee jonge kinderen van Boston naar het platteland van Maine verhuisd. Dan ontdekt hij een mysterieuze begraafplaats in het bos vlakbij hun nieuwe huis. Via buurman Jud (John Lithgow) leert hij de bizarre en beangstigende betekenis van deze dieren begraafplaats. Dan slaat het noodlot toe en volgt er een reeks angstaanjagende en afgrijselijke gebeurtenissen. Pet Sematary is gebaseerd op de gelijknamige baanbrekende horror-roman van Stephen King (It, The Shining, The Green Mile).

Wie het boek Dodenwake van Stephen King kent, zal het gelijk opvallen dat de film Pet Sematary zeker niet volledig de verhaallijnen en de details van het boek volgt. Eén van de meest opvallende elementen die ontbreekt, is de relatie die Louis Creed opbouwt met zijn buurman Jud. Juist de relatie tussen deze twee mannen draagt bij aan het verhaal wat het boek Dodenwake tot een succes maakt. Daarbij missen er ook andere elementen, waardoor je als kijker voor je gevoel de personages niet volledig leert kennen. Het trauma van Rachel wordt bijvoorbeeld zijdelings door regisseurs Kevin Kölsch en Dennis Widmyer geïntroduceerd, zonder dat de details daadwerkelijk de diepte ingaan en je de betekenis van dit trauma voor dit personage nooit echt eigen maakt. En juist de drama en de diepgaande ontwikkeling van verschillende personages maakt een verhaal juist de moeite waard, kijk hierbij bijvoorbeeld naar The Green Mile, een andere verfilming van een Stephen King boek.

Ondanks bovenstaande kan de horrorfanaat zijn hart wel ophalen met verschillende schrikmomenten, prachtige beelden van een mistige begraafplaats en vooral enge kinderen en huisdieren. Hierdoor wordt de spanning van het verhaal goed opgebouwd. Denk hierbij aan de groep kinderen met een masker op, die met een soort processie bezig lijken te zijn. En daarbij zijn de uit de dood opgestane huisdieren en kinderen behoorlijk angstaanjagend en zorgen voor diverse enge scènes. Alleen al het huis met het grote donkere bos achter zich, weet al een bepaald onheilspellend gevoel op te werken. Op het moment dat het gezin in hun nieuwe huis komt wonen, voel je als kijker al dat dit alleen maar mis kan gaan. De vraag is alleen; hoe? En alhoewel er niet heel diep in de verschillende personages wordt ingegaan, is de keuze voor onder andere Jason Clarke, Amy Seimetz en John Lithgow erg goed. Elk personage weet hierdoor op eigen wijze wel sympathie bij de kijker op te wekken.

Alhoewel er dus één en ander op Pet Sematary aan te merken is, voornamelijk in vergelijking met het boek Dodenwake, betekent dit zeker niet dat de film niet de moeite waard is om gezien te worden in de bioscoop. Vooral de prachtige beelden, angstaanjagende momenten en sympathieke acteurs zorgen voor een aangenaam angstaanjagend avondje uit.

Recensie: Pet Sematary