Recensie: Gloria Bell RECENSIE

Recensie: Gloria Bell

Dat je leven na je veertigste nog niet voorbij is, bewijst de film Gloria Bell, waarin de bijna zestigjarige Gloria Bell, naast de rol van moeder en grootmoeder, zelf nog naarstig op zoek is naar haar eigen geluk. Regisseur Sebastian Lelio besloot van zijn eigen succesvolle Chileense film uit 2013 een remake te maken met Julianne Moore in de hoofdrol

Gloria is 58 jaar maar voelt zich nog elke dag een jonge dertiger en blijft op zoek naar haar grote liefde. Haar kinderen zijn inmiddels opgegroeid en lijken door hun eigen leven niet altijd meer evenveel tijd te hebben voor hun moeder. Ondanks haar eenzaamheid probeert Glora het beste van haar leven te maken en duikt ze het vrijgezelle nachtleven in op zoek naar de ware. Dit levert  bijzondere ontmoetingen op voor de vrijgevochten Gloria. Wanneer ze dan uiteindelijk Arnold ontmoet lijkt haar zoektocht voorbij en vindt ze in hem iets bijzonders. Maar is hij wel de juiste man voor haar?

De film draait vooral om een vrijgevochten oudere vrouw, die nadat haar kinderen opgegroeid zijn en inmiddels zelf kinderen hebben, op zoek is naar haar eigen geluk. Ze stort zich hiervoor uitbundig in het uitgaansleven en leert hierdoor vooral zichzelf kennen. Sebastioan Lelio heeft hiervoor een prachtige keus gemaakt met Oscarwinnares Julianne Moore, die Gloria erg overtuigend neerzet. Door deze actrice leef je heel gemakkelijk mee met Gloria’s eenzaamheid en wanhoop in haar zoektocht naar de liefde. Ze is hierin zelfs zo wanhopig, dat ze van haar omgeving bepaalde dingen slikt, waar ze misschien beter anders op had kunnen reageren. Haar gevoelens hierin zijn daardoor bijna tastbaar.

Wat wel lastig is in Gloria Bell is dat er weinig vaart zit in het verhaal. Vooral in het begin van de film, vraag je je als kijker af, waar het verhaal precies naartoe gaat. Je ziet namelijk scènes van Gloria die naar haar werk gaat, uitgaat, maar je proeft bij de hoofdpersoon nog geen duidelijk doel, waar ze naar op zoek gaat en waar Gloria Bell qua verhaalloop precies naartoe werkt. Hierbij hadden bepaalde verhaallijnen (de relatie van Gloria met haar ex-man, de relatie tussen de dochter en haar vader, bepaalde gedragingen van Arnold) beter uitgewerkt kunnen worden. Dit heeft als gevaar dat je gemakkelijk uit het verhaal raakt en je op sommige momenten van de film niet precies weet waar je naar aan het kijken bent. Pas bij het hele sterke einde van de film snap je de doel van de film en waar de regisseur precies naartoe heeft willen werken. Maar het kan zijn dat dit voor sommige kijkers te laat is. En daarnaast worden niet alle vragen beantwoord.

Gloria Bell is een ode aan vrouwen boven de vijftig en actrice Julianne Moore draagt hierbij de film. Wel had de loop van de film wat vlotter gemogen, waarbij verschillende verhaallijnen meer uitgewerkt had mogen worden. Deze twee zaken hadden ervoor gezorgd dat de aandacht van de kijker beter vastgehouden wordt en de film meer was gaan leven.

Recensie: Gloria Bell