Recensie: High Life RECENSIE

Recensie: High Life

High Life is een sciencefiction horrorfilm uit 2018 geschreven en geregisseerd door Claire Denis, met in de hoofdrollen Robert Pattinson en Juliette Binoche. Het is Denis' eerste Engelstalige film en werd mede geschreven met haar oude medewerker Jean-Pol Fargeau. 
De fysicus en expert op het gebied van zwarte gaten Aurélien Barrau werd aangenomen als consultant en de Deens-IJslandse kunstenaar Olafur Eliasson ontwierp het ruimtevaartuig van de film. 

Ver voorbij ons zonnestelsel en volledig geïsoleerd leven Monte en zijn dochter aan boord van een ruimtevaartuig. Ze zijn de enige overlevenden van een groep veroordeelde criminelen die als proefdieren op een verdoemde en gevaarlijke missie gestuurd zijn. De rest van de crew, geleid door een arts met sinistere motieven, is verdwenen. Door zijn dochter ervaart de eenzame en sterk gedisciplineerde Monte voor het eerst onvoorwaardelijke liefde. Met enkel elkaar als houvast naderen ze hun onafwendbare bestemming: het zwarte gat waarin tijd en ruimte ophouden te bestaan. 

Het plot van High Life is erg interessant en boeiend, de uitwerking daarentegen blijft saai. Nergens wordt het spannend. Zelfs de vechtscènes worden maar matig neergezet. Vanaf de eerste scène is het moeilijk om je aandacht erbij te houden. De film begint namelijk met Monte en zijn dochter alleen op een ruimteschip. Het is vooral een lange tijd stil en er gebeurt niets. Wanneer we terugblikken in de tijd en eindelijk zien waarom ze op het schip zitten, begint het wat interessanter te worden. Je leert de andere personages beter kennen maar veel diepgang zit er helaas niet in. Hierdoor blijven ze allemaal oppervlakkig en een beetje vreemd.  

De flashbacks springen van het ene moment naar de ander. Opeens zijn we een paar jaar verder en is baby Willow een tienermeisje. Een vreemde aanpak van Denis. Het loopt ook niet vloeiend in elkaar over, wat het alleen nog maar vreemder maakt om te zien.  

De acteurs in High Life zijn allemaal wel geloofwaardig, maar een echt samenspel tussen de personages zie je helaas niet fantastisch naar voren komen. Pattinson en de kleine baby zijn de echte sterren. De tederheid tussen vader en dochter is erg mooi om te zien.

De CGI is helaas niet helemaal wat het moet zijn. Wanneer de ruimte meer in beeld is, ziet dit er erg amateuristisch uit. Bijvoorbeeld wanneer Bionche dood door de ruimte zweeft. Het is overduidelijk dat dit met een greenscreen is gefilmd en helaas niet op een goede manier.  

Het ruimteschip zelf ziet er ook maar minimalistisch en saai uit. Dit is vooral het gevolg van weinig kleurgebruik en als er al een beetje kleur in zit dan zijn het wel aardetinten. Het enige wat in het oog springt is de groene tuin die er nog het mooiste uitziet vergeleken met het algemene plaatje.  

Dit soort films zijn nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd.  

Recensie: High Life