Recensie: Ash is the Purest White RECENSIE

Recensie: Ash is the Purest White

Jiang hu er nü; internationale titel: Ash Is Purest White is een Chinese film uit 2018, geschreven en geregisseerd door Jia Zhangke. Zijn films vertonen over het algemeen een dagelijkse realiteit van Chinezen die hun sociale omgeving vernietigd zien worden in het belang van de economische vooruitgang. 

Qiao houdt van Bin, een bendeleider die betrokken is bij een botsing met een rivaliserende bende. Als dit culmineert in een straatgevecht, lijkt dit het begin van een grootse, epische actiescène zodra Qiao een pistool pakt en dit in de lucht afvuurt om iedereen te laten zien wie er de baas is. Echter gebeurt er niets van dat alles. Ze moet er vijf jaar voor naar de gevangenis, voor het afvuren van het pistool en omdat ze liegt dat het haar pistool is in plaats van toe te geven dat het Bins wapen is. Als ze na vijf jaar weer vrijgelaten wordt, gaat ze op zoek naar Bin om hun oude leven weer op te pakken. Maar zowel China, de onderwereld als Bin is niet meer hetzelfde. 

De oorspronkelijke betekenis van Ash Is The Purest White verwijst naar de omschrijving van de georganiseerde misdaad in China. Het gebruik van de term jianghu in de originele titel wekt daarom de indruk dat het om een traditionele gangsterfilm gaat. Het succes was de eerste week daarom enorm, maar daarna kreeg men door dat het een gecompliceerde filmhuisfilm is. Dit is niet voor iedereen aantrekkelijk aangezien het verhaal nogal wat langdradig kan overkomen. 

Jia gebruikt het liefdesverhaal van Qia en Bin, om te kijken hoe China en haar bevolking in de afgelopen twintig jaar veranderden. Hij laat dit in drie delen zien. Ze spelen zich elk in een ander tijdvak af en bevatten een periode van meerdere jaren, van 2001 tot 2018. Het is een manier waardoor Jia de persoonlijke veranderingen mooi kan laten zien en tegelijkertijd in context plaatst van een veranderend China. 

De Franse cameraman Eric Gautier creëert in Ash Is The Purest White met behulp van vijf verschillende soorten camera’s (van oud naar nieuw) verschillende structuren in het beeldmateriaal om het verloop van de jaren te laten zien. Maar ook de muziek is belangrijk, deze is tevens aangepast aan de bepaalde tijdvakken. 

Qiao is prachtig vertolkt door Jia’s vaste actrice en levenspartner Zhao Tao. Ook Liao Fan, het personage van Bin, is fantastisch. De chemie tussen de twee acteurs is ook mooi om te zien. Hoe ze van elkaar houden maar eigenlijk ook uit het oog verloren zijn door de tijd, en hoe de tijd ze toch weer samenbrengt. 

Ash is the Purest White is een realistische, romantische film. Op een speciale manier is dit een pareltje.  

Recensie: Ash is the Purest White