Recensie: Downton Abbey RECENSIE

Recensie: Downton Abbey

Na zes seizoenen leek het doek te vallen voor de succesvolle kostuumdrama serie, die het wel en wee volgt van de familie Crawley op landgoed Downton Abbey in het begin van de twintigste eeuw. Is de serie op zijn hoogtepunt gestopt of hadden er nog meer verhaallijnen uitgewerkt kunnen worden? De film Downton Abbey laat zien dat er zeker nog genoeg boeiends te vertellen is over de interessante personages van deze serie.

De film speelt zich 1,5 jaar na de slotaflevering van serie af, in 1927. De bewoners en het personeel van Downton Abbey zijn in rep en roer: ze krijgen namelijk hoog bezoek in de vorm van de koning en koningin. Er moet veel geregeld worden en hier en daar worden intriges en oud zeer naar boven gehaald. Het personeel moet het niet alleen afleggen tegen de druk van hoog bezoek, maar krijgt ook nog de staf van het koningspaar op hun dak, die de gang van zaken in het landhuis wel even zal bepalen. Met een hoop rompslomp en grappige situaties tot gevolg….

Violet Crawley, gespeeld door Maggie Smith, is alleen al een reden om Downton Abbey op het witte doek te gaan zien. Als sarcastische, niet geheel goed aangepaste oude dame heeft zij regelmatig de lachers op haar hand met diverse scherpe opmerkingen om mensen op hun plek te zetten. Dit maakt dat je regelmatig hardop lachend in je bioscoopstoel zit. Ook, als we dan over LGBT spreken, is er weer een mooie rol weggelegd voor de homoseksuele ober Thomas Barrow. Het blijft fijn dat een begrip als Downton Abbey hier ruimte voor geeft. Daarnaast geeft het begin van de film een heel karakteristiek beeld van de tijd waarin de film zich afspeelt. Zoals een brief, die vanuit het koningspaar, de weg aflegt via een stoomtrein, een oud bestelbusje en een motorfiets naar het landgoed van Downton Abbey.

Wat dat betreft is er wat geld betreft absoluut niet bezuinigd tijdens het maken van de film. De omgeving, het landgoed, de rijtuigen, de kostuums…alles ziet er piekfijn en adembenemend uit en is een streling voor het oog. Een televisieserie naar het witte doek krijgen, betekent dat je qua verhaallijnen minder tijd hebt, om deze af te werken. Het is daarbij ook handig dat de film ook toegankelijk is voor mensen die niet bekend zijn met de serie Downton Abbey. In het laatste is regisseur Michael Engler in ieder geval wel geslaagd. Door te focussen op de komst van een monarch creëer je als filmmaker een afgerond geheel. Wat wel te merken is, is dat bepaalde verhaallijnen binnen twee uur verteld moeten worden, in plaats van in een seizoen van negen afleveringen. Hierdoor gaat de film minder de diepte in, dan de serie die dat wel deed. Een mooi voorbeeld is de schietpartij op de koning. Je had wat meer willen weten over het waarom van deze daad. Wel is er ruimte voor de karakteristieke tegenstrijdigheden tussen de bewoners van Downton Abbey en het personeel, wat bijvoorbeeld te merken is aan hun manier van spreken.

Concluderend is Downton Abbey een heerlijke toevoeging aan de serie en zullen vooral bekenden van de serie genieten bij het zien van hun favoriete personages, zoals Violet Crawley. Ook degenen die minder bekend zijn met de serie kunnen alleen al genieten van de prachtige omgeving, de mooie kostuums en de heerlijke tegenstrijdigheden tussen de verschillende personages. Een van de betere films van dit moment!

Recensie: Downton Abbey