Recensie: Rambo: Last blood RECENSIE

Recensie: Rambo: Last blood

Na een lange pauze van ongeveer zeventien jaar is er nu eindelijk een nieuwe (en misschien wel de laatste?) film van Rambo. Na zijn laatste avontuur besloot Rambo een rustig leven te gaan leiden op een ranch in Texas. Op een dag verdwijnt de kleindochter van een goede vriendin van hem. Het is het begin van een zoektocht naar het meisje en de ultieme wraak op degene die er verantwoordelijk voor zijn.

De serie van Rambo films is natuurlijk bekend geworden vanwege het flinke geweld en de keiharde Sylvester Stallone. We kennen allemaal de beelden uit de jungle en de stunts en traps die hij daar zet om zijn vijanden bloeddorstig uit te moorden. Bijzonder aan de films was toen, en is nog steeds, dat er veel echt acteerwerk is en dat het bewerken van de beelden en neppe beelden zo veel mogelijk achterwege worden gelaten. Door de eerdere films zal iedere kijker met een bepaald beeld en een bepaalde verwachting starten met deze film Rambo: Last blood.

Wat zijn overeenkomsten met de eerdere Rambo films? Er is veel variatie in het geweld dat te zien is. Denk aan lood, pijlen, granaten, geweren en messen. De 58-jarige Sylvester Stallone is, ondanks dat hij ook ouder wordt, nog steeds briljant en overtuigend als de Rambo en zijn stereotype mimiek en starende blikken zijn nog altijd vermakelijk. Uit de credits blijkt ook dat deze blik echt niets is veranderd sinds de 1e Rambo film.

Wat is anders? Er zit een stuk minder actie in de film en het toneel waar de film zich afspeelt is niet de jungle, maar Mexico en de ranch in Texas. Rambo wordt duidelijk wat ouder en rustiger en dit is ook terug te zien in de strekking van de film.

De film Rambo: Last blood heeft een flinterdun plot. Bij een film die met name draait om keiharde actie is dat vaak zo, maar de loop holes in deze film zijn niet meer op een hand te tellen. Dit is dan ook het enige minpunt van de film. Alhoewel, anderen zullen misschien zeggen dat de film te weinig actie bevatte en dat er teveel werd gepraat. In verhouding met de eerdere Rambo films is dit ook wel zo.

De finale van deze film is epic en keiharde actie. Fans van juist deze momenten hadden gewild dat voor deze grote afsluiter van de film meer tijd was genomen, maar desalniettemin is dit wel waar je voor komt bij een film van Rambo. De meningen over deze film zullen vrij verdeeld zijn, afhankelijk van je voorkennis over Rambo en de verwachtingen die dit met zich meebrengt.

Al met al is deze film het beste te omschrijven als de bloederige, gewelddadige versie van Home Alone. Rambo is dan ook de professionele, wat lugubere versie van Kevin.

Recensie: Rambo: Last blood