Recensie: Ad Astra RECENSIE

Recensie: Ad Astra

Een man, een verloren vader en een eindeloze ruimte. Ad Astra is een film, die zich voornamelijk in het oneindige heelal afspeelt. Het onwerkelijke idee om zo ver van je thuis verwijderd te zijn, is bizar om te beseffen.

Roy McBride zit net als zijn vader de meeste tijd in de ruimte. Jaren geleden reisde zijn vader af naar Neptunus om intelligent leven op te sporen. Vanaf dat moment is er niets meer van hem vernomen. Na het bespeuren van vreemde energetische golven vanuit de ruimte, wordt Roy ingezet om zijn vader op te sporen. Wat is er gebeurd en waarom reageert zijn vader niet meer op de boodschappen?

Alhoewel de voorfilmpjes suggereren dat Ad Astra over buitenaards leven gaat, is al snel duidelijk dat dit niet het geval is. De film doet meer denken aan een psychologisch drama waarin de belangrijkste personen zich toevallig in de ruimte bevinden. Roy McBride, gespeeld door Brad Pitt, heeft duidelijk zaken die hem dwarszitten. Dit heeft vooral te maken met de band met zijn vader en de manier waarop hij zijn vader verloren is aan de ruimte. Hierdoor vlucht hij zelf als het ware ook de ruimte in, wat ervoor zorgt dat hij amper sociale contacten heeft op de aarde. Wat je als kijker van Ad Astra vervolgens ziet, is een gevecht van een man tegen zichzelf, zijn meerderen om zijn eigen levenspad te vinden en daarbij ook zijn vader. Wat James Gray in zijn nieuwste film ook mooi laat zien, is de angst, eenzaamheid en psychologische problemen, die je kunt ondervinden wanneer je zo ontzettend ver weg bent van de aarde. Het voelt bijna bizar om hier over na te denken. Hoe zou jij je voelen, wanneer je zoveel miljarden kilometers verwijderd bent van die aardbol, die je kent als thuis.

Ad Astra speelt zich duidelijk af in de toekomst; inmiddels is de Maan uitgegroeid tot een heuse attractie, waar zelfs de DHL zich heeft gevestigd. Het is heel grappig om te zien dat er hier zich zowat een winkelcentrum heeft gevestigd en dat je veel geld moet neertellen voor een dekentje tijdens je rit van de aarde naar de Maan. Corruptie is overal, zo bewijst ook deze film. Wanneer Roy McBride eenmaal op Mars is aanbeland, kan hij er niet om heen: de hogere staf heeft hele andere plannen met hem en zijn vader, dan hij in eerste instantie heeft gedacht. Hierdoor maakt dit hoofdpersonage gewaagde keuzes, wat leidt tot gevaarlijke situaties. Nog extra gevaarlijk, wanneer je erbij stilstaat dat het in het heelal plaatsvindt. Ook roepen zaken hier en daar vragen op. Kun je zomaar een raket binnendringen in de ruimte, zonder hierbij het leven te verliezen? Wel moet gezegd worden dat de beelden van bijvoorbeeld de Maan, Mars en Neptunus adembenemend zijn.

Wanneer je Ad Astra gaat zien, moet je vooral niet voor het buitenaards leven gaan, maar verwacht meer een drama dat zich afspeelt in de ruimte. Dit levert mooie plaatjes op en het gevoel van eenzaamheid en het zover verwijderd zijn van je thuis is voelbaar. Wel beantwoordt Ad Astra niet al je vragen, maar buiten dat is het een fraaie film om te gaan zien.

Recensie: Ad Astra