Recensie: Escape at Dannemora RECENSIE

Recensie: Escape at Dannemora

De wat slonzige Tilly Mitchell (Patricia Arquette) werkt als opzichter in de Clinton Correctional Facility. Ze is niet tevreden met haar leven en haar huwelijk. Wanneer de kans zich voordoet duikt ze dan ook regelmatig de opslagruimte in om seks te hebben met gevangene David Sweat (Paul Dano). Wanneer die niet meer in het atelier waar ze toezicht houdt mag werken, knoopt ze een nieuwe relatie aan met moordenaar Richard Matt (Benicio Del Toro). Matt en Sweat bedenken een plan om uit de gevangenis te ontsnappen. Ze overtuigen Tilly ervan hen te helpen en samen met hen op de vlucht te gaan.

De mini-serie Escape at Dannemora is gebaseerd op waargebeurde feiten uit 2015. Het verhaal over de ontsnapping uit de Clinton Correctional Facility kreeg de nodige media-aandacht vanwege de klopjacht op de gevangenen en de geruchten over een seksuele relatie met een gevangenismedewerker. De verhalen uit de krant blijken met momenten echter spannender dan de verfilming door Ben Stiller. Dat ligt allerminst aan de acteerprestaties van Patricia Arquette, Benicio Del Toro en Paul Dano. Zij zetten hun personages neer met verve. Arquette speelt de afgeleefde Tilly Mitchell en brengt dat op een zo eerlijk mogelijke manier. De transformatie die ze daarvoor onderging is opmerkelijk en de actrice is haast onherkenbaar. Tilly leidt een saai leven en zoekt sensatie door zich in de armen van de twee misdadigers te storten. Ze is niet uit op romantiek, alles draait rond het bestrijden van verveling met seks. Paul Dano’s Sweat kreeg levenslang voor de moord op een politieagent. Het personage geeft blijk van intelligentie, maar ook van een onuitgesproken meer angstige kant en hij laat zich door Matt het zware werk opleggen. Het personage van Del Toro is dan weer buitengewoon goed in het manipuleren van zijn omgeving. Hij laat iedereen, inclusief de bewakers, naar zijn pijpen dansen, is buitengewoon hard voor iedereen die het waagt hem tegen te spreken en kan zich uiterst charmant gedragen wanneer nodig.

Het ligt ook niet aan de regie van Ben Stiller. Die is buitengewoon sober, somber en rauw. Het doet in niets denken aan de komische acteerprestaties van Stiller zoals in Meet the Parents en in het eveneens door hem geregisseerde Zoolander. Hier laat hij zien wat hij waard is als regisseur en dat hij een kei is in het scheppen van de juiste sfeer.

Waar schort het dan wel? Escape at Dannemora had zeker drie afleveringen korter kunnen zijn. Het duurt onwezenlijk lang tot het verhaal op dreef komt en in de eerste afleveringen gebeurt er te weinig om de aandacht volledig vast te houden. Het is volhouden tot aan de latere afleveringen. Daar wordt het geduld van de kijker ruimschoots beloond en komt de twist waar iedereen op zat te wachten. Daarnaast doen de uitgebreide zijsprongen naar nevenpersonages zoals de man van Tilly het plot geen goed. Het enige dat de kijker daarvan leert is dat Lyle Mitchell naïef is en in sprookjes gelooft.

Escape at Dannemora is een serie die zich langzaam ontplooit en waarbij ook de personages hun tijd nemen. De prestaties van acteurs Patricia Arquette, Benicio Del Toro en Paul Dano zijn doorleefd en kwaliteitsvol. Hierdoor is het verhaal wel de moeite waard, maar het vraagt veel van de kijker om vol te houden. Het is het soort serie dat zich moeilijk laat binge watchen, maar zeker geschikt is om rustig voor te gaan zitten en in kleine delen te consumeren en de impact te verwerken.

Recensie: Escape at Dannemora