Recensie: Ága RECENSIE

Recensie: Ága

De film Ága van de Bulgaarse regisseur Milko Lazarov, toont de klimaatcrisis in Jakoetië, een van de koudste plekken ter wereld.

In een tent op een eindeloos stuk land vol sneeuw, leven Nanook en Sedna volgens de tradities van hun voorouders. Ze lijken wel de laatste mensen op aarde. Hun traditionele manier van leven begint echter heel langzaam te veranderen. Jagen wordt steeds moeilijker, de dieren om hen heen sterven op onverklaarbare wijze en het ijs begint elk jaar vroeger te smelten. Chena, die hen regelmatig bezoekt, is hun enige band met de buitenwereld net als hun dochter Ága, die vanwege een onbekende rede haar familie heeft verlaten.

De klimaatverandering is het algemene thema van de film. Je krijgt het idee dat Lazarov hier een statement mee wil maken. Dit laat hij zien door een zeer afgelegen gezin die nog volgens primitieve tradities overleven, als onderwerp te gebruiken.

Als argumenten gebruikt hij meerdere voorbeelden. Zoals de moderniteit die hij subtiel aanwezig laat zijn door bijvoorbeeld vliegtuigen die overvliegen. Tevens heeft hun dochter hen verlaten om te werken in de moderne industrie. Maar hij laat ook zien dat het gezin steeds meer problemen krijgt zoals het feit dat er niet veel rendieren meer zijn en de seizoenen die steeds meer veranderen. Met andere woorden wordt het gezin helemaal ontwricht door niet alleen het klimaat maar ook de moderne samenleving.

Jammer genoeg is de film, ondanks het interessante onderwerp, erg saai. Het is namelijk een interessant en actueel thema maar het is erg slaapverwekkend in beeld gebracht. Er gebeurt eigenlijk niks spannends. Je ziet het echtpaar eten en voedsel zoeken maar dat was het ook.

De camerastandpunten zijn tevens betwijfelbaar. Een voorbeeld is dat de camera gericht is op een lege ruimte wanneer het koppel met elkaar in gesprek is. Je hoort dus alleen de stemmen maar je ziet niks gebeuren. Hierdoor raak je ook snel afgeleid en volg je al helemaal niet meer wat ze nu eigenlijk zeggen. Niet dat het gesprek interessant is om naar te luisteren maar toch is dit vervelend om te zien in de toch al saaie film.

Je voelt je ook niet echt verbonden met de personages. Je wordt te veel op afstand gehouden. Dit is het gevolg van een te mager script zonder diepgang en de acteurs die maar weinig emoties tonen. Hier had Lazarov echt wel iets mee kunnen doen. Als er nu wat interessantere of diepgaandere gesprekken zouden plaatsvinden, zou het allemaal al wat draaglijker zijn om te zien.

Het idee van het verhaal en de film locatie zijn echt wel top. Helaas zijn de acteurs, de cameratechnieken en het script gewoonweg de ondergang van deze film.

Recensie: Ága