10 minutes gone - Brian A.Miller RECENSIE

Recensie: 10 minutes gone - Brian A.Miller

Met een klepper als Bruce Willis op de affiche heeft een mens hoge verwachtingen. De gekende actieacteur staat meestal garant voor spannende thrillers. 10 minutes gone heeft niets daarvan. Het thrillergehalte is bijzonder laag en ook naar spanning is de kijker hopeloos op zoek. Na tien minuten heeft een geoefend oog genoeg informatie om deze voorspelbare film te vatten. Wat volgt, is een saai schouwspel van herhaling, zwakke acteerprestaties en slecht gemonteerde scenes.

De film van regisseur Brian A. Miller begint als klassieke overvalfilm, maar maakt nergens zijn naam waar. In de openingsscene plannen Frank (Michael Chiklis), de beste kluiskraker van het land, en zijn pas vrijgekomen broer Joe, samen met hun kompanen een bankoverval die niet mis kan lopen. Dit doen ze in opdracht van Rex (Bruce Willis), die op zijn beurt van een hogere instantie orders kreeg. De makkelijke overval mondt uit in een massale schietpartij met de politie, die blijkbaar op de een of andere manier op de hoogte was gebracht van de overval. Frank en Joe lijken te kunnen ontsnappen, maar Joe wordt vermoord en Frank knock-out geslagen. Na tien minuten wordt hij wakker en merkt dat hun buit, een bijzonder pakje, verdwenen is. Elke bendelid lijkt te kunnen ontsnappen, maar het is duidelijk dat iemand hen heeft verraden. Samen met het liefje van zijn overleden broer tracht Frank te ontsnappen aan de politie en te achterhalen wie de rat is. Ondertussen denkt Rex dat Frank dubbelspel speelt en stuurt hij iemand om hem uit de weg te ruimen.

Van zodra Frank iemand van zijn bende tegenkomt krijgen we een flashback. We zien de overval telkens opnieuw vanuit het oogpunt van het desbetreffende bendelid, waarna Frank hem vermoordt. Ondertussen is de hele staat op de hoogte van de overval via het nieuws: een bijzonder slecht gemonteerde scene met veel herhaling en weinig inhoud. De film is een aaneenschakeling van zwakke dialogen, afgewisseld met minutenlange schietscenes die kant nog wal raken. Het grootste slachtoffer is de kijker die dit moet doorstaan. Ook de karaktertekening is bijzonder zwak uitgewerkt. Saaie, voorspelbare personages die zo naiëf zijn dat de kijker er zich voortdurend aan ergert. Vooral de zwakke prestaties van de hoofdrolspelers (Chiklis en Willis) is bijzonder storend. De enige reden om in deze film te willen meespelen kan alleen maar vanuit lucratief oogpunt zijn. 10 minutes gone kan op geen enkel moment overtuigen. Een zwak verhaal, een slecht script, een amateuristische montage gecombineerd met bijzonder zwakke acteerprestaties zijn de ideale ingrediënten voor een avondje totale verveling en ergernis.

Recensie: 10 minutes gone - Brian A.Miller