Recensie: De Liefhebbers RECENSIE

Recensie: De Liefhebbers

Films over familierelaties zijn legio. Vaak krijgen we mierzoete, moraliserende verhalen over hoe stukgelopen relaties in het zicht van de dood worden hersteld. Typisch, maar vaak vervelend en niet onderhoudend. Van der Heides film De Liefhebbers is enerzijds een typische film die past in dat rijtje, anderzijds een uniek portret van een Rotterdamse familie. Het verhaal is klassiek, maar de manier waarop het wordt gebracht is verfrissend. Sterke acteerprestaties, mooi camerawerk en een vlotte montage maken van De Liefhebbers een aangename en herkenbare prent.

In een ietwat chaotische openingsscene leert de kijker de verschillende leden van de familie kennen op weg naar een fotoshoot. Die valt uiteindelijk in het water omdat vader Jan (een voortreffelijke Jeroen Krabbé als kwetsbare man) verdwaalt in de stad. Dit is het moment waarop de kinderen te horen krijgen dat hun vader, een gerenommeerd architect, al meer dan een jaar aan Alzheimer lijdt.  De vier kinderen gaan elk op hun manier om met dit nieuws en zo komen de familierelaties naar boven. De oudste zoon Jonathan is neurochirurg, maar weinig communicatief, depressief en nog niet uit de kast. Dochter Sam leeft in het buitenland een eigen leven, waar vrij weinig over geweten is, zoon Kasper wil het architectenkantoor van vader overnemen, maar probeert zo hard uit de schaduw te treden van zijn vader dat hij de aandacht voor zijn gezin verliest, waardoor het huwelijk uit elkaar valt. Jongste dochter Maria is het typische voorbeeld van het kind met een minderwaardigheidscomplex. In tegenstelling tot haar hoogopgeleide broers en zus is ze kapster, alleenstaande moeder en bovendien zoekt de Amerikaanse biologische vader van haar dochtertje weer contact. De verbindende figuur in deze hele familiegeschiedenis is moeder Lea ( een outstanding Beppie Melissen).

De sterkte van de film is zeker te danken aan de voortreffelijke cast. Naast Jeroen Krabbé en Beppie Melissen worden de rollen van de kinderen uitstekend vertolkt door Theo Maassen, Hadwych Minis, Guy Clemens en Sanne Samina Hanssen. De acteerprestaties zijn evenwaardig, niemand valt uit de toon.. Goed camerawerk en een stijlvolle montage zorgen ervoor dat de Rotterdamse achtergrond goed uit de verf komt. Daarbovenop zorgt ook de soundtrack (Canto ostinato – Simeon ten Holt) voor de gepaste sfeer. Ook de balans tussen tragiek en het lichtere werk maakt deze film aangenaam om zien. Hoewel het uitgangspunt Alzheimer is, gaat het geenszins om een zware problematiek. De focus ligt op de moeilijke verhoudingen binnen het gezin die hun basis vonden in het verleden. Het lijkt op een feel-good movie, maar Anna van de Heide waakte erover dat het niet zomaar een vrijblijvend happy-end wordt. Veeleer toont ze het leven zoals het is. En hoewel De Liefhebbers zich afspeelt in een zeer gegoed milieu, zijn er toch zeer veel herkenbare situaties en relaties.

Recensie: De Liefhebbers