Recensie: La Belle Époque RECENSIE

Recensie: La Belle Époque

De zestigjarige Victor voelt niet zoveel voor de snelle technologische veranderingen van de afgelopen decennia. Zijn vrouw daarentegen gaat al jaren prat op alle snufjes. Ze irriteert zich mateloos aan het depressieve gedrag van Victor. Waar hij vroeger prachtige tekeningen maakte, is zijn leven stil gevallen. Daarom besluit ze hem uit huis te zetten. Victor komt terecht bij Antoine, een oude vriend van hun zoon, die het bedrijfje Tijdreizigers runt. Mensen kunnen bij hem een herinnering terugkopen. Victor twijfelt niet lang. Hij zou er alles voor over hebben om die allereerste week met zijn enige en grote liefde, Marianne, te herbeleven. Maar krijgt hij daar zijn vrouw mee terug?

La Belle Époque is een Franse film van Nicolas Bedos. De rollen van Victor en Marianne worden fantastisch vertaald door Daniel Auteuil en Fanny Ardant. Terwijl je de film bekijkt zie je hoeveel plezier ze hebben in het spelen van hun rol. De scènes in La Belle Époque lopen vloeiend in elkaar over. Van gespeeld tot echt. Dit zorgt er wel voor dat je in het begin niet zo goed begrijpt waar je naar kijkt. De film trekt de volledige aandacht van de lezer om deze vervolgens bijna 2 uur vast te houden.

Als je als kijker eenmaal doorhebt hoe de vork in de steel zit, is het alleen nog maar genieten. De verhaallijnen van de personages in La Belle Époque lopen door elkaar heen. Dit zorgt ervoor dat het soms wat ingewikkeld lijkt, maar het uiteindelijk vooral mooi is verbonden met elkaar. Alle hoofdkarakters maken een eigen karakterontwikkeling door. Voor sommige positief, andere negatief. Dit gebeurt niet op één moment, maar verspreid door de hele film. Hierdoor heeft La Belle Époque niet per se een opbouwende climax. Het verhaal loopt vooral heel vloeiend en voelt natuurlijk aan.

Er zitten veel actuele verwijzingen in de film. Critici opperen dat La Belle Époque een verwijzing is naar de eeuwenoude nostalgie of dat de film het gebrek aan modernisering in Frankrijk weerspiegelt. Heel opvallend is ook de afschildering van het werk van een regisseur. Met name de invloed die hij of zij heeft op de acteurs. Antoine wordt soms als een tiran afgebeeld als hij zijn perfectionisme niet in de hand kan houden. Tegelijkertijd zien we ook zijn gebroken persoonlijkheid en zijn relatie met Margot. Je kan je afvragen of deze dominante afspiegeling van regisseurs een verwijzing is naar de grote schandalen uit de filmindustrie die het afgelopen jaar aan het licht zijn gekomen. 

Al met al is La Belle Époque een bijzondere film. Het verhaal lijkt in het begin wat onduidelijk, maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt, zit je die twee uur met veel plezier uit. De acteurs hebben plezier in hun rollen en het acteerwerk komt dan ook heel natuurlijk over. Het verhaal lijkt naast te amuseren ook een serieuzere ondertoon te hebben. Ik nodig je van harte uit om zelf te ontdekken wat de moraal achter dit verhaal is.

Recensie: La Belle Époque