Recensie: Prodigal Son RECENSIE

Recensie: Prodigal Son

Malcolm Bright is een profiler: iemand die profielen van moordenaars schetst. Zijn grootste motivatie om dit werk te gaan doen? Zijn vader, die bekend staat als De Chirurg, zit in de gevangenis voor het vermoorden van tenminste 23 personen. Malcolm helpt de politie van New York om moordzaken op te lossen door de manier van denken van de moordenaars uit te leggen, maar tot zijn grote spijt heeft hij hier soms de hulp van zijn vader bij nodig...

Malcolm heeft een hekel aan zijn vader, die minstens 23 mensen heeft vermoord toen Malcolm zelf nog een jongen was. Stukje bij beetje zie je hoe het gekomen is dat zijn vader in een inrichting terecht gekomen is en waarom Malcolm zo beschadigd is. Hij heeft last van vreselijke nachtmerries, heeft moeite met het vertrouwen van mensen en meer. Als je het verhaal van zijn familie leert kennen, begrijp je heel goed waarom hij zo geworden is. Traumatische ervaringen zoals degenen die hij meegemaakt heeft, laten hun sporen achter. Malcolm Bright wordt gespeeld door Tom Payne, die het personage erg goed neerzet. Je begrijpt wanneer hij gestrest is, welke dingen hem raken en waarvoor hij zo hard werkt. Om maar niet te spreken over de reden waarom hij zo'n hekel heeft aan zijn vader! Die rol is weggelegd voor Michael Sheen, die lijkt gemaakt voor de rol van psychopaat. Het ene moment komt hij geheel normaal over, terwijl hij later helemaal door het lint kan gaan en een gestoorde indruk kan maken. Deze acteurs leveren een grote bijdrage aan het succes van de serie. Andere rollen zijn weggelegd voor Lou Diamond Phillips, Halston Sage en Bellamy Young. Alles bij elkaar speelt iedereen zijn rol goed, al zijn sommige personages minder leuk dan anderen.

Iedere aflevering gaat over een moordzaak waarbij Malcolm de NYPD assisteert. Vaak zijn dit over de top moorden, behoorlijk bloederig en luguber. In combinatie met het contact wat Malcolm en zijn zus met hun vader hebben, is het niet bepaald geloofwaardig. Je zou denken dat je geen contact zou willen hebben met je vader wanneer hij vastzit voor gruwelijke daden. Het scheelt dat ze jarenlang ook geen contact met hem hebben gehad, maar het voelt vreemd aan dat ze hem nu opzoeken en relatief vaak contact hebben.

Naast de moordzaken in iedere aflevering is er ook gewerkt aan een goed overkoepelend verhaal. De relaties van Malcolm komen aan bod, ook probeert hij vergeten herinneringen uit zijn jeugd stukje bij beetje terug te krijgen. Doordat dit geleidelijk gebeurt, wil je graag verder kijken om te zien wat er verder gebeurt in Prodigal Son.

Net als in series zoals Sherlock en House is de hoofdpersoon erg slim en heeft praktisch altijd gelijk. Erg vernieuwend is dat helaas niet, maar het past wel bij de baan die Malcolm heeft. Naast het team waar hij mee werkt, komt hij ook vaak in aanraking met een vrouwelijke lijkschouwer die nogal onder de indruk van hem is. Dit doet denken aan de serie Lucifer, waar dat ook het geval is. Jammer, want er zitten dus aspecten in de serie die gestolen lijken uit andere producties. Wel worden er dingen geïntroduceerd zoals de seriemoordenaar vader die kan helpen met het oplossen van zaken, wat het kijken interessant maakt.

Prodigal Son heeft in dit eerste seizoen 20 afleveringen, die allemaal gemiddeld 45 minuten duren. Het tweede seizoen is aangekondigd, waar we erg blij mee zijn. Na het schokkende einde, zul je net als wij ongeduldig moeten wachten op het tweede seizoen. De serie geeft je een onheilspellend gevoel, maar wel eentje die interesse wekt. Hierdoor wil je graag weten hoe het verhaal zich verder ontwikkelt en kijk je aflevering na aflevering.

Recensie: Prodigal Son