Recensie: Synchronic  RECENSIE

Recensie: Synchronic 

Synchronic is een film uit 2019 geproduceerd en geregisseerd door Justin Benson en Aaron Moorhead. Justin Benson heeft ook het script geschreven. Je kunt de film het best omschrijven als een science fiction thriller over tijdreizen. 

Ambulanceverpleegkundigen Dennis Dannelly en Steve Denube zijn al sinds de opleiding beste vrienden. Steve is altijd de vrijgezelle ladiesman gebleven, terwijl Dennis al jong trouwde met Tara, toen zij in verwachting bleek te zijn. Inmiddels zijn ze 18 jaar verder. Nog steeds werken Steve en Dennis met elkaar, maar eigenlijk zijn ze erg ontevreden over hoe hun levens zijn verlopen. Hun twijfels en onvrede wordt nog eens extra onderstreept als ze via hun werk ervaren hoe gestoord het leven kan zijn. Helemaal als ze te maken krijgen met de gevolgen van een limited designer drug die hele rare uitwerkingen heeft op jeugdige gebruikers. Ze sterven na een soort bad trip aan surrealistische oorzaken: een slangenbeet; een steekwond van een historisch zwaard; een val vanuit een liftcabine die perfect in orde is. Als even later Dennis 18 jarige dochter Brianna spoorloos verdwijnt, na ook deze drug gebruikt te hebben, verliest Dennis zichzelf in drank en gelatenheid en als Steve te maken krijgt met hele andere problemen, stort ook zijn wereld in. Een gebeurtenis echter, die hem wel aanzet om letterlijk dieper in het mysterie te duiken. 

Duo Justin Benson en Aaron Moorhead hebben al meerdere gezamenlijke films op hun naam staan. Films die allen een beetje surrealistisch tintje hebben. Science fiction horrorachtige thrillers, beetje vreemd maar wel intrigerend. De opzet van Synchronic is zeker heel veelbelovend. Synchronic weet je aandacht vast te houden tot ongeveer halverwege de film. Maar daarna wordt het voorspelbaar en begint het je op te vallen dat de film eentonig en vlak blijft en er eigenlijk niets verrassends meer gebeurt. 

De karakters zijn zo opgezet, dat ze mooi uitgediept hadden kunnen worden, maar ondanks het feit dat goede acteurs gestalte geven aan deze personen, komt het er niet echt uit. Jamie Dornan, die de meeste vrouwen wel kennen van de soft erotische films Fifthy Shades of Grey, speelt de gedesillusioneerde Dennis. Jong moeten trouwen met een vrouw die hij toen amper kende, omdat ze zwanger was. Nu 18 jaar verder hebben ze net een tweede kindje gekregen en eigenlijk vindt Dennis dat hij gevangen zit en dat ze elkaar niets meer te vertellen hebben. Zijn job als paramedicus is eveneens een desillusie, want het is steeds vaker de brokstukken opruimen van moord en doodslag of zoals de laatste tijden mensen die een overdosis aan drugs genomen hebben. Zijn maat Steve, wordt gespeeld door Anthony Mackie. Hem kennen de mensen vast van de Avengers, waarin hij de rol van The Falcon speelt. Steve zou graag met Dennis willen ruilen. Hij zou er wat voor geven om een vrouw en kinderen te hebben, want hij heeft de ware nooit kunnen vinden. Iedere nacht een ander schatje is eigenlijk enorm eenzaam.  Deze info krijg je mee gedurende de film, maar dat was het dan. Er wordt niet echt iets mee gedaan. De figuur Dennis begint je een beetje te irriteren, omdat hij overloopt van zelfmedelijden en zich gelaten neerlegt bij het idee dat zijn dochter verdwenen en dood is.  Het personage van Steve komt gelukkig actiever over.  

Steve ontdekt doordat hij per toeval in contact komt met de chemicus, Patrick Kermani, die de designerdrug Synchronic gemaakt heeft, dat de drug bij jonge mensen fysieke gevolgen heeft: hun lichaam reist terug naar het verleden, waardoor ze in zeer gevaarlijke situaties terecht komen en zelfs kunnen sterven of ze kunnen niet meer terug komen naar het heden. De chemicus heeft alle drugs teruggehaald, behalve een partijtje die Steve opgekocht heeft. Steve besluit te experimenteren om te proberen Brianna ( een rol van Ally Ioannides) terug te halen en hij ervaart hoe gevaarlijk het is om door het verleden te reizen als zwarte man in een historisch vijandige omgeving als New Orleans Louisianna. 

Helaas werken Justin Benson en Aaron Moorhead al deze plots in Synchronic niet helemaal mooi uit. De horror is niet echt gruwelijk; de spanning is niet echt tenenkrommend; de karakters blijven teleurstellend en ontwikkelen zich verder niet en de vriendschap en interactie tussen Dennis en Steve blijft vlak, met name doordat Dennis alleen maar met zichzelf bezig is en niet eens opmerkt dat er met zijn vriend van alles en nog wat aan de hand is. 

Ik had hoopvolle verwachtingen bij deze film, maar al met al vond ik Synchronic teleurstellend. Het blijft een vluchtig aanstippen en meer niet. Daarom geef ik de film slechts 3 hartjes. 

Recensie: Synchronic