Recensie: City of Lies  RECENSIE

Recensie: City of Lies 

De film City of Lies van regisseur Brad Furmans had in begin 2018 al in première moeten gaan, maar is een tijd blijven liggen tot eind 2018, waarna de film nogal lauw werd ontvangen. Hoofdrolspelers zijn Johnny Depp en Forest Whitaker. 

City of Lies vertelt het verhaal van politierechercheur Russell Poole van de Los Angeles politie. In 1997 werd hij bij een verkeers-gewelddelict gehaald, waarbij twee undercover agenten betrokken waren. Witte agent Frank Lyga schiet zwarte agent Kevin Gaines neer. Dit gebeurde vlak nadat 4 witte politiemannen de zwarte Rodney King hadden doodgeslagen, wat tot een totale racistische opstand in Los Angeles leidde. Verder zijn er in de rapper scene/ black gangs een aantal opmerkelijke afrekeningen geweest. In Las Vegas is rapper Tupac Shakur net vermoord en in Los Angeles is 6 weken tevoren Christopher Wallace, aka Notorius B.I.G. vermoord. Dus de LAPD is nogal huiverig voor wat zal volgen en ze willen de zaak zo snel mogelijk afhandelen. Russell Poole weet het inderdaad simpel en snel te houden en hij kan Frank Lyga vrij pleiten, maar tijdens het onderzoek stuit hij wel op een connectie van Kevin Gaines met het platenlabel Death Row van Suge Knight. Death Row had Tupac Shakur onder contract en wordt het West Coast label genoemd, gerelateerd aan de LA gang van de Bloods. Het Bad Boy label, waarbij Wallace  zat, is het East Coast label, gerelateerd aan de bendes van New York. De twee labels zijn niet alleen concurrenten, maar ronduit vijanden van elkaar. Russell Poole krijgt na het snelle oplossen van de Lyga zaak promotie en wordt naar de afdeling moordzaken overgeplaatst. Daar komt hij bij het onderzoek naar de moord op Christopher Wallace, die tijdens een bezoek aan Los Angeles in zijn auto werd doordgeschoten. 

Er zijn al films gemaakt over de moord op Tupac en op Notorious B.I.G. Beiden met de vraag : "wie heeft hen vermoord?', want officieel zijn beide moorden nog steeds niet opgelost. De verwachtingen van de film, die in 2016 gemaakt werd, waren dan ook hooggespannen, maar teveel afleiding zorgde ervoor dat de film niet aan deze verwachtingen voldeed. Toch is het zondermeer een goede film en moet je als kijker je niet laten afleiden door de commotie rond het privé leven van hoofdrolspeler Johnny Depp of de issues die er tegenwoordig zijn rond 'black lifes matter', want laten we wel zijn, dit waargebeurde verhaal speelt zich af in 1997 en de sociale normen lagen toen nogal wat anders. 

Dit is geen spoiler alert, want de feiten rond deze zaak zijn inmiddels algemeen bekend. Scenarioschrijver Christian Contreras laat het verhaal van City of Lies namelijk geheel volgens de feiten vertellen, via tussenkomst van het fictieve personage van journalist Jack Jackson. Forest Whitaker geeft dit personage op de hem bekende rustige solide manier gestalte. Jackson staat echter symbool voor de echte journalist Randall Sullivan die het boek LAbyrinth over deze moordzaak en corruptie schreef. Het boek gaat uit van het onderzoek van de echte rechercheur Russell Poole (Johnny Depp) die tijdens zijn onderzoek stuitte op een aantal zwarte politieagenten die zowel tijdens hun dienst bij de LAPD als in hun eigen tijd, in dienst waren van Death Row. Poole vertelt zijn hele verhaal aan Jackson, ook hoe hij gedwongen werd afstand te nemen van zijn theorie en uiteindelijk van de zaak werd afgehaald en op een andere zaak werd gezet. Poole kon aantonen dat zeker 3 donkere politiemannen hielpen bij het organiseren van de moord op Wallace. Echter omdat de civiele claimes die hieruit voort zouden vloeien de politie van LA, zo niet de stad Los Angeles tot bankroet zouden brengen, werd de zaak op allerlei vlakken tegengewerkt en weggemoffeld. Bovendien zou de corruptie van een groot deel van de donkere politieagenten van de LAPD de toch al precaire situatie na de racistische moord op Rodney King zeker schaden. Toch kon de corruptie zaak niet tegen gehouden worden, zoals verder onderzoek naar de Wallace-moord. Pooles onderzoek leidde in ieder geval tot het Rampart schandaal, waarbij zeker 70 agenten van corruptie beschuldigd werden. Grote schoonmaak bij de LAPD. 

Brad Furmans heeft van City of Lies een film gemaakt, ontdaan van allerlei spanning verhogende acties of vals sentiment. Johnny Depp is een ernstige, onderkoelde Russell Poole en hij zet zijn personage op een simpele waardige manier neer. Geen over the top acting, zoals we van Johnny Depp vaak gewend zijn. Deze keer zet hij een realistische man neer. Een man die achter datgene waar hij in gelooft blijft staan. Hij mag in de film dan een soort kluizenaar zijn, duidelijk na 20 jaar nog steeds geobsedeerd door de zaak, maar hij is geen afgegleden verwaarloosde man. 

Poole was eigenlijk een slimme man, een persoon die zich op een hele onopvallende rustige manier vastbijt in een zaak en niet los kan laten. Hij zei over zichzelf dat hij geobsedeerd is door de waarheid. Als zoveel 'klokkenluiders' loopt ook Poole min-of-meer vast. Gedesillusioneerd door het feit dat de waarheid vaak moet wijken voor geld en macht, neemt hij 2 weken vóór zijn pensioen ontslag. Zijn vrouw gaat van hem weg, zijn zoon wil niet meer met hem praten en zijn oud-collega's vinden hem een geobsedeerde gek, omdat hij zijn reputatie liet afhangen van één zaak.  In de film blijft zijn privé leven privé. De enige emotie die Depp toelaat, is in de scenes waar hij naar de baseball wedstrijden van zijn zoon gaat kijken, maar op afstand. In het echt ging Poole aan de slag als privé-detective (dit is niet te zien in de film), maar hij zegt wel tegen Jackson dat hij 20 jaar feiten, oftewel punten heeft verzameld en dat hij erg goed is in het verbinden van die punten, om tot de waarheid te komen.  

Verwachtingen dat Brad Furmans met de film een nieuwe discussie zou aanwakkeren in de 'black lifes matter' zaak en corruptie onderzoeken bij politiekorpsen in de VS zijn in mijn ogen sowieso wat te hoog gegrepen. De film gaat een geheel andere kant op, geleid door de waargebeurde feiten. Er was geen raciaal motief, het had eerder te maken met hebzucht, geld en macht. In 1997 of in het heden, die motieven zorgen nog steeds voor corruptie. En ook moorddadige rivaliteit tussen gangs is niet iets dat tot het verleden behoort. Stiekem vraag je je dus wel af of er eigenlijk in al die jaren iets veranderd is.

Voor mij is Brad Furmans City of Lies een prima gedegen thriller. Een film hoeft niet bol te staan van actie of emotie, om toch een goed interessant verhaal te kunnen vertellen. Soms is bij de feiten blijven bij een waargebeurd verhaal genoeg. Gekoppeld aan de zeer geloofwaardige theorie van Russell Poole maakt het City of Lies een heel intrigerende film! Voor mij dus om die reden 5 hartjes waard. 

Recensie: City of Lies