• onze waardering

Recensie: Atypical - seizoen 4 RECENSIE

Recensie: Atypical - seizoen 4

In het eerste seizoen van Atypical maakten we kennis met Sam, een tiener met een stoornis binnen het autisme spectrum. We volgden hem in zijn zoektocht naar een vriendin. Ondertussen zijn we alweer bij het vierde seizoen en er is een hoop gebeurd in de tussentijd. Sam studeert en Zahid en hij worden huisgenoten. Het is een volgende stap in zijn onafhankelijkheid en dat is voor de hele familie Gardner weer even wennen. 

Netflix heeft ondertussen al heel wat films en series geproduceerd. Atypical is misschien wat minder bekend, maar het is een van de beste pareltjes die op de streamingdienst te vinden is. Het is een serie voor jongeren en volwassenen, om te kijken als stel, met je familie, alleen of met vrienden.  

Laten we eerst stilstaan bij een geweldige cast, wat onder andere de serie zo goed maakt. Keir Gilchrist is excentriek en hartverwarmend als hoofdpersoon Sam. Als kijker ben je ondertussen al zo verknocht aan deze jongen, die alles in het leven vergelijkt met pinguïns. Atypical slaagt er met name goed in om enerzijds zijn stoornis binnen het spectrum realistisch te weergeven, maar de serie laat tegelijkertijd ook zien dat hij met dingen stoeit, zoals iedere jongvolwassene dat doet. Hij is meer dan zijn autisme. Brigette Lundy-Paine speelt grote zus Casey, een echte badass met een hart van goud. Nadat we in seizoen 3 pas écht ontdekten wat deze briljante actrice allemaal in huis heeft, krijgt ze in dit 4e seizoen een mooie aflevering waarin zij centraal staat en de rol van verteller overneemt van Sam. Michael Rapaport en Jennifer Jason Leigh spelen de ouders. Andere rollen zijn weggelegd voor Nik Dodani in de briljante rol (die gelukkig steeds groter wordt) van Zahid en Jenna Boyd als de ambitieuze controlfreak Paige.  

Sinds seizoen 2 heeft de serie, vanwege eerdere kritiek, een aantal acteurs en schrijvers aangenomen met een stoornis in het autisme spectrum. In seizoen 4 merk je nog altijd het positieve effect van dit besluit. Atypical laat verschillende uitingen zien van autisme en de serie ontgroeit keer op keer stereotypes (die je vaak in films en series ziet).  

De verhaallijnen van het 4e seizoen Atypical zijn weer bijzonder sterk en uniek in zijn soort. Daarbij is iedere scene overtuigend en geloofwaardig, zowel dankzij het script als het acteren. Er is geen moment waarop je je verveeld als je naar Atypical kijkt. De serie bevindt zich in het genre comedy en drama en alhoewel je – net als in iedere serie – ook hier dezelfde verhaallijnen herkent, onderscheidt Atypical zich van andere series door clichés continu te ontwijken en origineel en puur te blijven. Dit is met name terug te zien in de verhaallijn van Casey, Evan en Izzie, maar ook in de verhaallijn van Zahid. 

Atypical bewijst met het vierde seizoen nogmaals dat het een one of a kind serie is, een must-see voor iedereen met een Netflix account. Atypical is uniek, scherp, ontroerend, grappig, gedurfd en simpelweg cute as hell. Er is eigenlijk maar één minpunt aan deze serie en dat is dat het 4e ook het laatste seizoen was.

Recensie: Atypical - seizoen 4

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • 10 Netflix tips die je moet weten

  • How to: een geweldige recensie schrijven in 9 heldere stappen

  • De leukste vrouwen series op Netflix

  • Netflix codes

  • Top 5 erotische must sees op Netflix

Zoek in artikelen