Recensie: Senior Year RECENSIE

Recensie: Senior Year 

Stel je voor: je bent zeventien, het populairste meisje van de school, captain van het cheerleadingteam en onderweg om prom queen te worden. Stephanie had het perfecte leventje, totdat ze tijdens een cheerleadingoptreden valt. Ze raakt in een coma en wordt pas weer wakker als ze 37 jaar oud is. Wat doe je dan? Stephanie besluit om terug te keren naar de middelbare school en af te maken waar ze aan begonnen is, maar kan ze weer terug naar de top? 

Senior Year is een nieuwe komedie met Rebel Wilson (Pitch Perfect) in de hoofdrol. Een heel nieuw concept is de film niet, een sullig meisje dat er alles aan wil doen om populair te worden, toch voegt Senior Year daar een eigen twist aan toe. Het voelt alsnog alsof je naar iets kijkt dat je al eerder hebt gezien, maar de reis is wel vermakelijk en de grappen gecombineerd met het komische talent van Wilson vallen goed. Na een coma van twintig jaar zou je bijna denken dat je een tranentrekker voorgeschoteld krijgt, maar het is inderdaad een komedie. Niemand kijkt dan ook gek op als Stephanie meteen fit uit bed springt, na twintig jaar in een coma te hebben gelegen. 

Angourie Rice speelt de Stephanie van voor het ongeluk, als het hoofdpersonage nog zeventien is. Haar tegenpool, een gemene klasgenoot genaamd Tiffany (Ana Yi Puig en als ze ouder zijn Zoë Chao) zorgt ervoor dat Stephanie alles uit zichzelf wil halen om beter te zijn dan haar. Stephanie's vriendje is Blaine (Tyler Barnhardt en later Justin Hartley). Als Stephanie ontwaakt is Blaine inmiddels gelukkig getrouwd met Tiffany en hebben ze een dochter. Of nou ja, gelukkig getrouwd: als Blaine Stephanie ziet stelt hij vrijwel meteen een affaire voor. 

Senior Year probeert een eigen identiteit te vinden en tegelijk populaire elementen van andere films te kopiëren (Never Been Kissed,13 Going On 30) en komt hierdoor van een koude kermis thuis. Stephanie blijft een oppervlakkig personage en zelfs op momenten waar ze mooi zou kunnen reflecteren slaat ze de plank mis. De Stephanie aan het einde van de film is nog dezelfde als de Stephanie van de eerste scené, plus twintig jaar en een andere actrice. 

Wat de film wel voor zich heeft werken zijn de vele referenties naar de jaren negentig en begin 2000. Het is een dertien-in-een-dozijn komediefilm, maar met goede referenties en een sterke cast. Als je de referenties begrijpt is de film zeker de moeite waard, maar zo niet blijft er weinig over om hem tot het einde uit te zitten. 

Recensie: Senior Year