Recensie: Pinocchio RECENSIE

Recensie: Pinocchio

In een snel tempo graaft Disney door het archief op zoek naar klassiekers om te herverfilmen. Deze keer is de houtbewerker Gepetto met zijn pop Pinocchio aan de beurt. Als Gepetto een vallende ster ziet, wenst hij dat de pop een echte jongen wordt. De Blauwe Fee vervult de wens door de pop tot leven te brengen, maar het is nog geen echte jongen. De live-action remakes (waarvan er nog een heleboel op de planning staan) doen het goed bij het publiek, die ver van tevoren de releasedatum al in de agenda zetten. Zo'n herverfilming van een wereldberoemde klassieker moet wel goed gemaakt worden. Is dat bij Pinocchio gelukt? 

Het verhaal over de marionet is door Disney in 1940 geanimeerd. Pinocchio is gebaseerd op het boek van Carlo Collodi uit 1883, The Adventures of Pinocchio. Deze keer is het Robert Zemeckis die het verhaal naar het witte doek brengt. Voor Gepetto hebben ze Tom Hanks weten te strikken, die absoluut de juiste man is voor de rol. Als zijn pop tegen hem begint te praten schrikt hij, toch is dit van korte duur. Na een paar dagen moet Pinocchio naar school om een goede jongen te worden. Tom Hanks verdwijnt hier ook al snel naar de achtergrond. De zingende en dansende Hanks heeft in het eerste halfuur vooral een vertellende rol voor de kijker, maar is daarna alleen terug te zien om de houten jongen af en toe te ondersteunen. 

De film volgt de animatie erg nauwkeurig, waardoor het voor een 'echte' film wat nukkig overkomt. Er is weinig op aan te merken. We kennen alles al uit het origineel en zien het gelukkig ook terugkomen. Toch is de live-action film alsnog veel geanimeerd (maar dit keer met de computer). Weinig diepgang en veel geprop. Hier en daar zitten er vreemde personages in die hun eigen verhaal proberen uit te schrijven, maar die komen niet goed uit de verf en blijven ergens halverwege achter. 

Een leuke easter egg zijn overigens de klokken van Gepetto. Een aantal zijn bekende klokken uit de animatie, maar veel zijn gebasseerd op andere Disney-films, zoals Sleeping Beauty en The Lion King. 

De film is in een klein modern jasje gestoken door Cynthia Erivo de rol van de Blauwe Fee te geven, maar haar stem past erg mooi bij het bekende nummer en als ze zingt: 'When you wish upon a star, Your dreams come true,' zorgt ze er wel voor dat de kritiek achterwegen mag blijven. 

Soms heb je alsnog het gevoel dat je naar de animatie kijkt. De film had op sommige momenten wat meer afstand mogen bewaren om zodoende een betere herverfilming voor 2022 te kunnen presenteren. Toch is het een harstikke vermakkelijke film boordevol nostalgie. Fans van het origineel zullen niet teleurgesteld zijn, als ze hun kritische bril af kunnen zetten. 

Recensie: Pinocchio