Recensie: Metro Exodus | 4 hartjes

Recensie: Metro Exodus – 4 hartjes

Metro Exodus, de nieuwe horror game van 4A Games, speelt zich af na een nucleaire oorlog in Moskou. De mensheid is grotendeels van de kaart geveegd en de wereld wordt nu beheerst door gemuteerde en misvormde wezens. Als een van de enige overlevenden is het jouw taak om de wereld te herontdekken! Alleen schuilt deze nieuwe wereld vol verborgen gevaren en radioactiviteit. Maak je dus klaar voor een lange, gevaarlijke treinreis door Rusland…

Metro Exodus is de opvolger van Metro: Last Light en Metro 2033. Het is een first-person shooter game gebaseerd op het gelijknamige boek van Dmitri Gloechovski. De intro van de game toont de gruwelijkheden van een nucleaire oorlog die zich afspeelde over heel de wereld. De mensheid leeft nu noodgedwongen onder de grond in metrogangen omdat de wereld buitenaf nog steeds radioactief is. Artyom, de hoofdrolspeler, hoopt met zijn kleine radio erachter te komen dat hij en zijn groep niet de enige overlevenden zijn. Niemand gelooft hem natuurlijk en het is veel te gevaarlijk om op ontdekking te gaan. De wereld zit vol met gemuteerde wezens en de buitenlucht is ernstig vergiftigd.

Op een morgen besluit Artyom met zijn vrouw Anna nog eens te proberen om een signaal op te vangen. Alleen worden ze onderweg onderschept door een groep vijanden waarvan ze het bestaan niet afwisten. Wat blijkt, deze groep heeft alle signalen van de buitenwereld tegengehouden en de oorlog is nog lang niet klaar. Artyom had al deze tijd gelijk en zo begint de gevaarlijke reis rond Rusland.

Metro Exodus is een horror game maar eigenlijk is dit vrij overdreven. Er zijn wel enkele misvormde wezens die soms eens op je afspringen. Wat Metro Exodus dan wel eng maakt is dat het een diep psychologische game is. Je waant jezelf in een depressieve en donkere wereld waarbij iedereen de hoop verloren heeft. Iedereen, ook vijanden, proberen te overleven in de harde buitenwereld. Wanneer je dus wat vijanden hier en daar neerhaalt is er altijd wel iemand die zichzelf overgeeft. Deze persoon smeekt je om hem niet te vermoorden want zijn familie heeft hem nodig. Dit zorgt voor een verscheurende beslissing waar je eigenlijk langer bij stil staat dan de bedoeling is. Je loopt jezelf dan ook door heel de game heen af te vragen: wat zou ik doen als ik zo moest leven? Is dit echt mogelijk? Een nucleaire oorlog is nu ook niet helemaal ondenkbaar. De wereld van Metro Exodus doet dan ook sterk denken aan de grote ramp in Tsjernobyl, iets wat wel heel reëel is. Metro Exodus is dus geen echte horror game maar boezemt je angst in op een andere manier.

4A Games heeft zich erop gefocust om de wereld zo realistisch mogelijk te maken. Het is dus geïnspireerd door Tsjernobyl en de gevolgen van de oorlog zijn zeer zichtbaar. De gebouwen in Moskou zijn allemaal verwoest en staan op instorten door de jarenlange verwaarlozing. Het begin van de game speelt zich niet in deze wereld af, maar in de metrotunnels tussen de misvormde wezens. Dit is tegenover de rest van de game wel eng en vrij claustrofobisch. Alleen is dit niet heel de tijd zo, maar trekt Artyom uiteindelijk de buitenwereld in. Of dit nadelig is hangt er vanaf of je eerder voor of tegen horror games bent. Maar omdat Metro Exodus een open wereld game is, valt er nog veel meer te ontdekken buiten Moskou. Iets wat wel een mooie compensatie is.

Het leuke aan de game is dat je niet altijd alleen op pad gaat maar je bijvoorbeeld Anna bij je hebt. De figuren zelf helpen je gedurende de game en zorgen ervoor dat je nooit alleen staat. Zo is Anna een scherpschutter en weet ze zichzelf goed te behelpen. Artyom is bovendien een lid van een complete Russische bende die hem doorheen heel het spel bijstaat. Elk figuur heeft zijn eigen unieke karakter met zeer interessante verhalen over zijn of haar verleden.

Alleen gaat dit wel gepaard met eindeloze dialogen. Het verhaal en de karakters zelf zijn zeer goed uitgewerkt maar het merendeel van de tijd ben je met hen aan het overleggen over een missie. Bovendien heeft Artyom geen stem wat hem eigenlijk een saai personage maakt. Je hebt als speler amper invloed op de dialogen. Metro Exodus is dus een trage en langzame game maar dit zorgt er wel weer voor dat je je meer toegetrokken voelt tot het verhaal. De dialogen mogen dan wat uitgebreider zijn maar dit maakt de game realistischer en diepgaander. Het is alsof je echt in Rusland zit en je echt aan het praten bent met de andere karakters.

Op vlak van vijanden is 4A Games zoals gezegd niet echt origineel geweest. Er is ook niet veel bijzonders aan wat rare wolven, buiten dat ze vaak een oneerlijke voorsprong hebben. In de game zijn er dan ook amper man tot man gevechten. De enige manier om ze neer te halen is door het gebruik van wapens. Als je dus geen kogels meer hebt en een wolf bijt in je armen, dan mag je er zeker van zijn dat je ten dode opgeschreven bent. Er zijn nog wel enkele vreemde figuren in de game, zoals zombie-achtige wezens, maar veel diversiteit is er dus niet.

Daarbij heeft in een radioactieve wereld rondwandelen zijn eigen nadelen. Je draagt door heel de game heen een gasmasker om jezelf te beschermen. Alleen moet je om de zoveel tijd de luchtfilter vervangen, je masker afkuisen en nog veel meer nutteloze taken doen. Als je midden in een gevecht zit kan dit vrij frustrerend zijn. Daarnaast zorgt het masker ervoor dat je gezichtsveld om te gamen veel kleiner is.

Metro Exodus is met andere woorden een zeer leuke game met een sterk verhaal. Het voordeel hierbij is dat je de vorige games in de serie niet gespeeld hoeft te hebben. Het verhaal staat vrijwel op zichzelf. Wie wel gehoopt had op een echte horror game kan teleurgesteld worden. Metro Exodus is meer een overlevingsgame dan een horror game. Laat dit je niet meteen afschrikken want alleen al het verhaal maakt dat de game de moeite waard is.

Recensie: Metro Exodus – 4 hartjes