Recensie: The Pedestrian | 5 hartjes

Recensie: The Pedestrian | 5 hartjes

Tegenwoordig is er voor alles een symbool, op verkeersborden, bij de ingang naar het toilet en zelfs voor het dragen van mondmaskers. We worden er letterlijk elke dag mee geconfronteerd. Maar wat als we ons zouden inbeelden dat deze symbolen tot leven komen? Dit is wat Skookum Arts probeerde te doen bij het creëren van The Pedestrian. Plots lijken de verkeersborden niet zo saai meer, maar beginnen ze een eigen leven te leiden! Alles draait om een figuurtje dat zichzelf op moet werken binnen de echte wereld, maar enkel gebruik kan maken van deuren en ladders op borden.

The Pedestrian is vooral een puzzelgame waarbij je een figuurtje doorheen onze eigen wereld moet loodsen. Door gebruik te maken van de borden in de echte wereld, kan het figuurtje zijn of haar avontuur verderzetten. Dit doe je door ladders en deuren van de borden met elkaar te verbinden. Als je deze correct weet te linken, zullen de deuren opengaan en kan je naar de volgende missie. Het kan ook zijn dat je de borden in een andere volgorde moet plaatsen, want anders zou de game natuurlijk veel te gemakkelijk zijn. De moeilijkheid zit dus in het feit dat je de borden niet alleen verbindt, maar ook in een goede verhouding tegenover elkaar moet zetten. Daarnaast staat alles in verbinding met de wereld rondom je. Als een elektrisch aangedreven poort gesloten is in de echte wereld, moet je figuurtje deze poort zien te openen via de borden. Dit kan dan bijvoorbeeld door het verplaatsen van een batterij en deze te verbinden met een loshangende kabel. Daarnaast zal je in andere puzzels ook dozen moeten verschuiven of sleutels moeten verzamelen. The Pedestrian mag dan op het eerste gezicht oppervlakkig lijken, dat is het zeker niet. De puzzels gaan veel diepgaander en zijn ingewikkelder dan ze doen uitschijnen. Het is niet simpelweg een paar borden verbinden en uitgaan van het beste. Je zal moeten inspelen op de echte wereld en daarbij gebruik maken van de mechanismes die je zijn aangeboden. Dit maakt The Pedestrian sowieso al een unieke puzzelgame.

Hoe zit het met de moeilijkheid van de puzzels? Het leuke aan de game is dat de moeilijkheidsgraad geleidelijk aan omhoog gaat. In de eerste fase wordt elk onderdeel uitgelegd, maar daar blijft het niet bij. Elke keer dat er een nieuw, beweegbaar element wordt toegevoegd, verschijnt er opnieuw een stukje uitleg. Alleen op momenten waarop iets echt vanzelfsprekend is, is er geen uitleg. In het begin zal je dus eerst leren om te springen en daarna om een lift te gebruiken of een mechanisme aan te zetten. Een voordeel aan The Pedestrian is dat het je steeds meer verrast. Vaak denk je dat het niet moeilijker of inventiever kan, maar dan verschijnt er weer een level waarin je echt out of the box moet denken. Het is wel zo dat de oplossing nooit vergezocht is. Er is telkens ook maar één oplossing mogelijk en je kan dus niet anders dan de correcte weg volgen. De game is met andere woorden zeker bedoeld voor verschillende leeftijden en zou speelbaar moeten zijn voor kinderen. De puzzels zijn niet gemakkelijk, maar ook niet zo moeilijk dat je niet meer verder zou spelen.

Stel dat het toch niet lukt, of je sterft, dan herstart de puzzel. Normaal gezien zou dit een bron van frustratie zijn, maar dat is het niet, integendeel. Elke puzzel bevat maar een klein aantal borden en je herkent direct wat je fout hebt gedaan. De oplossing is gewoon de borden in een andere volgorde plaatsen. The Pedestrian bevat dan geen breinbrekende technologie, maar je kan dus wel doodgaan door het verkeerd plaatsen van borden of door tegen gevaarlijke objecten aan te lopen. Alleen is dit vooral in het begin een probleem als je de game net leert kennen. Vanaf een bepaald moment herken je welke delen gevaarlijk zijn en welke niet.

Skookum Arts heeft vooral ook tijd gestoken in het creëren van mooie achtergronden. Wat het uniek maakt is dat je 2D speelt maar dat de achtergrond in 3D is. Het spel begint in een kantoor, maar via een steegje kom je dan weer terecht in een of andere loods. Deze achtergronden spelen ook in op de soort borden waarmee je moet puzzelen. In eerste instantie zijn ze van papier maar zullen ook evolueren tot gele aanwijzingsborden. De omgevingen vloeien dus mooi in elkaar door. Er is zo sterk ingezet op deze achtergronden, dat ze zelfs afleidend zijn van de puzzels. Dit is op zich niks negatiefs, integendeel, het zorgt ervoor dat je niet steeds gefocust bent op het figuurtje. De muziek draagt daarnaast ook echt mee aan de sfeer. Het zijn leuke, rustgevende toontjes die je aanzetten om op een relaxte manier naar de oplossing van de puzzel te zoeken.

Een ander voordeel aan The Pedestrian is dat je het in tussenpozen kan uitproberen. Het is fijn om af en toe eens te spelen zonder echt voortgang te verliezen of te vergeten waar je zat. Daarnaast wisselen de puzzels af met makkelijke tussenstukjes waarbij je niet al te veel moet nadenken, maar puur van de omgeving kunt genieten. Wat betreft de speelduur van de game, die is voor iedereen anders. De game zou te spelen moeten zijn in een kleine drie uur maar als je langer doet over de puzzels dan zal de spelduur natuurlijk ook uitlopen. Als je dus een aantal keer doodgaat per puzzel, dan zal je wel wat langer zoet zijn met de game.

Als je houdt van puzzelgames is The Pedestrian zeker iets voor jou. Het spel bevat zeer mooie achtergrondbeelden en de borden zijn op een leuke manier uitgewerkt. De puzzels zijn origineel, maar zeker niet te ingewikkeld. The Pedestrian geeft je met andere woorden enkele uren onverwachts speelplezier. Zeker als je in het achterhoofd houdt dat de game tot ontwikkeling kwam via Kickstarter. Binnenkort wordt het spel ook verwacht voor de Nintendo Switch en Xbox. Als je toch niet zeker bent, kan je altijd de demo uitproberen op Steam.