Recensie: Cardaclysm: Shards of the Four | 4 hartjes

Recensie: Cardaclysm: Shards of the Four | 4 hartjes

Gezelschapsspelletjes worden tegenwoordig aan de kant geschoven voor digitale content en sociale media. Ook kaartspellen worden vaak als saai ervaren, maar Elder Games gooit het over een andere boeg. Wat als dit verwerkt zou worden in een videogame? Via Cardaclysm kan je magische wezens verslaan en genieten van een mooie, uitzonderlijke wereld die naar je lonkt. Alles draait rond de avonturen van een magiër die de elementen heeft uitgedaagd en zijn fouten probeert ongedaan te maken. En dat enkel met een boek vol kaarten!

Cardaclysm is vooral een roleplayinggame gebaseerd op een kaartspel. Je speelt als een tovenaar die iets te avontuurlijk is geweest. Tijdens het experimenteren met magie worden grote, donkere wezens vrij gelaten doorheen verschillende werelden. Het gaat over vier zogenaamde ruiters met elk een bizarre verschijning. De tovenaar is als resultaat vervloekt en moet via portalen de vijanden zien te verslaan. De verhaallijn is wat slapjes en speelt een niet zo een grote rol in de hele game. Op zich is dit niet erg omdat het hier gaat om een spelletje beheerst door kaarten. Deze kaarten zijn te verzamelen in elke wereld en bevatten een dier of een actie die uitgevoerd kan worden tijdens het spelen. Op dit vlak doet het sterk denken aan de Pokémonserie. In dit geval verzamel je dus ook beestjes met elk een unieke functie. Het verschil met Nintendo daarentegen is dat je beperkt bent met een bepaald budget. Per ronde krijg je een hoeveelheid gouden munten die je kan inruilen voor verschillende soorten kaarten. Hoe sterker je actie, hoe duurder natuurlijk. Je kan als speler dus twee tactieken gebruiken. Enerzijds kan je ervoor kiezen om veel geld uit te geven aan een klein aantal sterke figuren. Anderzijds is er de optie om geld te besteden aan meerdere, zwakkere karakters. Welke tactiek is nu de beste? Dit hangt af van de hoeveelheid vijanden die je voor je hebt maar ook hoe sterk ze zijn. Je moet als speler dus steeds een nieuwe vechtstactiek verzinnen in de arena. Soms zijn wezens zelfs te verslaan in een enkele poging.

Cardaclysm begint zeer makkelijk. De vijanden, waaronder wolven en schorpioenen, kunnen zich nog niet echt verdedigen en zijn snel uit te schakelen. Maar wanneer je steeds verder raakt in de game, worden de beesten sterker. Na de inleiding moet je veel dieper nadenken en rekening houden met je budget voor de kaarten. Want als je toch verliest, moet je vanaf nul beginnen in de wereld waarin je vastzit. Zo verlies je niet alleen je voortgang, maar ook alle kaarten die je tot dan toe hebt verzameld. Een vrij cruciaal gevolg dus alhoewel dit de game net uitdagend maakt. Het geeft dan ook een adrenalinekick wanneer je net niet verliest of op het nippertje weet te ontkomen. Je moet dus goed nadenken voordat je start met vechten in de arena en zomaar karakters kiest.

Uiteindelijk moet je de krachten van de tovenaar weten op te krikken om het gevecht aan te gaan met een van de losgelopen ruiters. Zij zullen je telkens volgen wanneer je op het punt staat het portaal door te gaan naar een andere wereld. Hierbij heb je de keuze om te vechten of te vluchten om sterker te worden en meer kaarten te verzamelen.

Elke kaart die je weet te verzamelen na een gewonnen gevecht levert een nieuw beest of een interessante actie op. Een leuk element is dat je alle verzamelde kaarten kan combineren waardoor je opnieuw unieke karakters krijgt. Deze worden sterker en komen dus nog beter van pas bij het vechten. Je kan ook beslissen om kaarten net niet samen te voegen, waardoor je twee wezens in plaats van eentje ter beschikking hebt. Ook hier speelt tactiek dus weer een bepalende rol. Gelukkig kan je na het mixen de kaarten nog steeds splitsen. Maar de speelwijze wordt na een tijdje wel repetitief (ook al zijn de beesten steeds uitdagender en origineler). Je loopt telkens een gemeen wezen voorbij, verslaat het en gaat door naar de volgende. Je kan ook kiezen voor de optie om weg te rennen, maar dan raak je niet bepaald verder in het spel. Op zich is Cardaclysm interessant vanwege de evoluerende karakters en de steeds moeilijkere gevechten, maar de gameplay blijft exact hetzelfde door de werelden heen. Elder Games speelt hier op in door af en toe een rustige scène erin te gooien. Zo kom je plots terecht in een taverne waar je kan kletsen met de barman of kaarten kan ruilen met een trol. Dit is een welkome afwisseling van de arenagevechten maar biedt niet genoeg variatie om steeds te blijven boeien. Cardaclysm is daarentegen eerder een spelletje dat af en toe tussendoor leuk is om te spelen maar niet voor uren aan een stuk.

Met dit gezegd zijnde, verdient de vormgeving van de wereld wel een beetje aandacht. Je speelt met de tovenaar in een soort van 3D-wereld. De beesten zijn echt leuk uitgewerkt binnen bepaalde thema's en de werelden spreken tot de verbeelding. Het ene moment loop je rond in de jungle waarin plantenwezens de hoofdrol spelen en het andere moment dwaal je rond in een ijskoud gebied vol met sneeuwmonsters. Ook de kleurenkeuze is een fijne ervaring voor het oog en telkens aangepast op het gebied waarin je speelt. De arena's zelf zijn zeer gedetailleerd uitgewerkt. Zo liggen er skeletten of zijn er ruïnes die het geheel afmaken. Onderweg kan je ook kledij en sieraden verzamelen. Zo kan je een leuke outfit ontwerpen voor je tovenaar in verschillende stijlen. Echt veel voordelen levert het niet op, maar draagt wel bij aan de sfeer van de game.

Cardaclysm is dus een kaartengame die niet enkel uitdagend is maar ook magisch op zijn eigen manier met unieke wezens variërend van centaurs tot spinnen. De arenagevechten zijn zeer uitdagend en zorgen ervoor dat je direct door het volgende portaal heen wil springen. Daarnaast is het spel ook zeer mooi ontworpen en bevat fijne muziek. De game is een aanrader voor mensen die houden van roleplayinggames, maar kan zeker ook gamers bekoren die dol zijn op gezelschapspelletjes. Alleen is het meer iets om tussendoor te spelen en kent weinig echte afwisseling. Dit is enerzijds een sterk, maar anderzijds ook een zwak punt van de game. Je weet wat je kan verwachten maar daar blijft het bij.