Recensie: Miitopia | 3 hartjes

Recensie: Miitopia | 3 hartjes

Iedereen kent wel de schattige figuurtjes van de Wii. De Mii's werden gebruikt in party- en sportgames en konden vrij verregaand worden gepersonaliseerd. Zo kon je niet alleen je hele gezin namaken maar ook vrienden waardoor spelletjes net des te leuker werden. Later kregen de Mii-personages ook hun eigen avontuur via Miitopia. Het spel kwam voor het eerst uit op de Nintendo 3DS en krijgt dus nu een meer interactief vervolg op de Switch.  

Miitopia begint bij het maken van een karakter dat de hoofdrol zal spelen in het spel. Dit kan jezelf zijn maar ook iemand anders die een profiel heeft aangemaakt op je Nintendo Switch. We zien dus deze Mii-personages terugkeren die een grappig element waren op de Wii. De stijlelementen waaruit je kan kiezen zijn dan ook exact overgenomen en al het haar, de ogen en de kleuren blijven hetzelfde. Op zich is er dus niet zoveel keuze maar je kan er creatief mee omgaan. Het enige nadeel is dat de game vrij genderstereotiep blijft. Je kan enkel maar als man of vrouw spelen terwijl dit eigenlijk niet eens zo bepalend is voor het verloop van de game.  

Eenmaal je het Mii-figuurtje hebt aangekleed start het echte verhaal. Je arriveert in Miitopia, een klein dorpje met verschillende leuke figuurtjes die een saai alledaags leven hebben. Je kan zelf bepalen wie verliefd is op wie maar ook hoe de personages eruit komen te zien. Dit is dan ook de rode draad in het spel. Alles is aanpasbaar waardoor de game een uniek karakter heeft. Na deze creatieve fase gaat je Mii-personage op pad om het dorp te verkennen. De mensen in Miitopia hebben een vredig bestaan maar al snel arriveert de 'Duistere Heer'. Ook hier kan je bepalen hoe hij of zij eruit komt te zien. Het is heel verleidelijk om een persoon die je vijand is in het echte leven te zien veranderen in de Duistere Heer. Als je niet zoveel vrienden hebt of aartsvijanden dan kan je natuurlijk zelf ook nog personages verzinnen of kan de game voor jou iemand kiezen. Maar dit maakt Miitopia net minder leuk. Je kan dus je haat- en liefdegevoelens botvieren in de game door personen uit het echte leven na te maken en ze de status van held of vijand te geven.  

Uiteindelijk zal de Duistere Heer de gezichten stelen van de Mii-personages in het dorp en is het de bedoeling dat je monsters verslaat zodat de gezichten weer op het juiste hoofd worden geplakt. Om dit te doen kan je kiezen tussen verschillende functies die je hoofdrolspeler nog meer karakter geven. Dit zijn bijvoorbeeld Krijger, Popster en Kok. Elk hebben ze hun eigen wapen dat op een grappige manier te pas komt in de gevechten. Natuurlijk doe je het vechten niet alleen maar kun je onderweg nieuwe Mii-personages maken die je bijstaan op je reis. De creatieve fase blijft dus niet beperkt bij de intro maar keert doorheen heel het spel terug.  

De gameplay draait om twee elementen: vriendschappen sluiten en gevechten. Bij het eind van elk level arriveer je met je heldengroep in een herberg. Hier kan je Mii-personages bij elkaar plaatsen om te overnachten, iets te drinken, gezellig wat inkopen te doen en uiteindelijk sluiten ze vriendschappen met elkaar. Zo spelen ze tijdens de gevechten beter op elkaar in. Je moet als speler dus goed nadenken wie je bij wie zal plaatsen. Dit element is dan ook cruciaal als je met de hele bende op pad gaat op zoek naar een volgend avontuur. De gevechten zelf zijn op basis van actie en reactie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Cardaclysm of Pokémon. Je voert een bepaalde spreuk uit en de weerstand van het monster zal dalen. Maar dit monster kan ook jou aanvallen met zijn eigen acties. Het is de bedoeling dat je de vijand verslaat vooraleer je zelf uitgeschakeld wordt. De andere Mii's die je bijstaan kan je helemaal niet besturen en zij kiezen zelf hoe ze de vijand aanvallen. Het probleem van dit soort gevechten is dat ze na een tijdje beginnen te vervelen als er geen afwisseling is. Zeker in het begin omdat er dan nog geen sprake is van enige uitdaging. Daarnaast is het ook niet fijn dat je niets te zeggen hebt over de andere karakters, terwijl dit bij dit soort games net een must is.  

Een ander probleem is dat de game tergend langzaam vooruit lijkt te gaan. Tussen elk gevecht wandel je door een landschap en zullen de Mii's met elkaar een babbeltje slaan. Alleen lijken deze conversaties eindeloos te duren en hebben ze niet echt inhoud of logica. Of je deze bizarre zinnetjes grappig vindt hangt natuurlijk af van je eigen humor. Alleen blijft dit niet echt leuk als de Mii-personages steeds dezelfde gesprekken lijken te hebben. Bovendien wisselt dit niet echt af met andere, leukere elementen. Je krijgt onderweg af en toe de keuze om een nieuw pad in te slaan en dan bots je op een schatkist, maar echt veel meerwaarde heeft dit niet. Een ander monotoon element is de omgeving. Deze is ook niet echt origineel of mooi uitgewerkt en het landschap blijft zich steeds herhalen. Er valt dus niet echt iets te beleven. Als speler lijk je gewoon de seconden af te tellen voor het volgende gevecht. De game mist gewoonweg variatie.  

Miitopia is op zich leuk omdat alles te personaliseren valt. Je kan je vrienden namaken in de game of net je ergste vijanden omtoveren in een slechterik. Het vertrekpunt van Miitopia is dus uniek tegenover andere RPG's, maar na een tijdje verliest ook dit zijn waarde. Niemand heeft dan ook honderden vrienden om alle personages in te vullen. Daarnaast blijft de gameplay vrij oppervlakkig en varieert niet genoeg om te blijven boeien. De herberg is eens leuk tussendoortje maar daar blijft het bij. Miitopia is het soort spel dat je af en toe vastneemt voor de grap maar niet uren aan een stuk door kan spelen. Het is op zich een leuke game en heeft zeker potentieel, maar is niet zijn volledige prijs waard.  

Recensie: Miitopia | 3 hartjes