Recensie: Emio - The Smiling Man I 3 hartjes

Emio-The Smiling Man is de vierde aflevering van de Famicom Detective Club-serie en is de eerste nieuwe titel in 27 jaar.

Emio-The Smiling Man, is een op en top Japanse game. De taal, de tekeningen, de omgangsvormen, overal vind je de typische Japanse invloed en stijl terug. In dit verhaal draait het om een moordzaak. Het slachtoffer wordt gevonden met een papieren zak over zijn hoofd met hierop een lachend gezicht getekend. Al vrij vroeg in de game kom je erachter dat de papieren zak ook hoort bij een serie mysterieuze moorden van 18 jaar geleden die nog steeds niet zijn opgelost. Er werd ook destijds een verband gelegd met een legende; Emio-The Smiling Man, die verdrietige mensen/meisjes een permanente lach bezorgde.In de game ben jij een jonge detective van Utsugi Detective Agency, samen met een jong meisje Ayumi genaamd ga jij de hele zaak onderzoeken en je brengt elke dag verslag uit aan Mister Utsugi zelf.De naam van de jongen die je speelt mag je zoals in de meeste games zelf verzinnen, aangezien alle andere personages in de game Japans zijn, blijf je de hele tijd een vreemde eend in de bijt. De onderzoeken doe je veelal alleen en aan het einde van de dag is er steeds een soort overleg met elkaar over wat er die dag is ontdekt en uitgevonden. Dit gebeurt door een soort van overhoring.

De game en het verhaal spelen zich af in de mooie anime-tekenstijl. De beelden zijn kleurrijk en grappig. De opvallende emoties worden in stripverhaal-achtige vorm in beeld gebracht.Het achtergrondmuziekje is rustig, de stijl gaat naar een Jazzy-lounge-retrosound. Dit terwijl de dialogen in het Japans zijn met alle overdreven OH's en AH's incluis.Tijdens je onderzoeken werk je, je door vele dialogen heen om achter de waarheid te komen.

Daarmee zijn we bij de besturing van de game gekomen, deze is heel apart, bijna ouderwets, alsof er nog geen bewegende beelden zijn. Je onderzoek verloopt bijna alleen via de tekstbox met vooraf vastgestelde vragen die je verschillende volgordes moet stellen. In de antwoorden zie je gekleurde stukken tekst, die aangeven dat je daarover verder moet vragen.

In het keuzemenu kan je vragen stellen, rondkijken, nadenken, telefoneren, iemand roepen en soms kan je iets pakken. Niet altijd is duidelijk wat je moet doen en is alle mogelijkheden afgaan je enige optie. De actie die de juiste bleek te zijn lijkt niet altijd logisch, na een poosje spelen word je er handiger in en verloopt het onderzoek iets sneller.

Pas als je alle antwoorden hebt gevonden die je volgens het spel nodig hebt kan je een hoofdstuk of een interactie afsluiten.Aan de ene kant geeft dit spel je de beleving die er was in de tijd van de Gameboy-Advance en zit je te genieten maar aan de andere kant is het gemis aan actie die we in de tegenwoordige tijd gewend zijn ook wel heel groot.

Zoals gezegd is er aan het einde van de dag een soort overhoring. Als je een beetje oplet in het spel moet je alle vragen eenvoudig kunnen beantwoorden. De vragen zijn soms meerkeuze vragen en soms open vragen, ook moet je soms in je notitieboek een persoon of een speciale notitie aanwijzen. Het is wel grappig dat ze hier voor afwisseling zorgen.

Emio-The Smiling Man is een fraaie, kleurrijke game in een simpele stijl en met ontspannen muziek. Interessant voor de detectives onder ons die van Japanse anime houden. Of deze game een breed publiek zal aantrekken blijft de grote vraag.