De evolutie der voornamen

Onlangs gaf ik een aantal schrijfworkshops voor middelbare scholieren. Om al die frisse koppies een beetje uit elkaar te kunnen houden, vroeg ik hen om naambordjes te maken. Dat deden ze braaf en na een paar minuten kon ik mijn blik laten glijden over een gemêleerd gezelschap dat aangesproken diende te worden als Anne-Myrthe, Kayra, Pip, Chanel, Bloem, Dante, Mees, Presley en Jovahnni.
 
Dit zijn de namen
Ik schrik daar niet van. Het zijn de namen van tegenwoordig en ik vind dat prima. Niet omdat ik ze allemaal even prachtig vind, god nee, maar omdat ik me realiseer dat namen evolueren. Net zoals de mensheid en zijn techniek is ook naamgeving onderhevig aan evolutie. Gewoon een kwestie van wennen. Vroeger heetten we Trui, Beppie, Ton en Klaas. Moet je nu eens mee komen. Je kind Trui of Klaas noemen? Zielig! Overigens heerst er momenteel een revival van oud-Hollandse namen, dus het is niet geheel uitgesloten dat je binnenkort op kraamvisite mag bij een Truus of een Cornelis, maar dat terzijde.

'Vogeltje, binnen komen!'
Je had de generatie van onze grootouders echt niet hoeven vertellen dat hun nieuwe zusje Merel ging heten. Kom op zeg! Een vogelnaam? Doe normaal! Nu, een generatie verder, vinden we hem heel gewoon en noemen we onze kinderen zelfs Mees of Vlinder. Ondertussen winden we ons weer op over Bikkel, Lente en Bloem. En dat terwijl niemand raar opkijkt van Fleur, terwijl dat toch ook Bloem betekent in het Frans. Maar geen zorgen, over een paar jaar is Bloem vanzelf geworden wat Truus nu is: zwaar oubollig en sneu. 

Hansworst
Bij de burgerlijke stand flapperen ze waarschijnlijk ook niet meer zo snel met hun oren. Bijna alle ouders dingen tegenwoordig naar de originaliteitsprijs. Zolang je je kind geen Hitler of Hansworst noemt, mag het ook allemaal. Gelijk hebben ze, want waarom wel Merel of Mees maar geen Uil, Rat of Buffel? Waarom wel Roos maar geen Distel, Geranium of Sanseveria? Waarom wel Trui maar geen Broek? Waarom wel Paris maar geen Brussel? Waarom wel Taco maar geen Pizza? Evolutie, mensen. Allemaal evolutie.
 
Pöydänjalka
Ouders die nog vernieuwend uit de hoek willen komen krijgen het straks zwaar. Bloemen, dieren, wereldsteden, eigenlijk hebben we alles al zo'n beetje gehad. Tegen de tijd dat de vrienden Distel, Wezel en Brussel op de middelbare zitten, is het de beurt aan alledaagse gebruiksvoorwerpen. Zeg maar hallo tegen Koelkast Jansen, Tafelpoot van Houten en Fruitmandje de Wit. En voor wie Tafelpoot te ordinair vindt bestaat er gelukkig nog Google Translate. Pöydänjalka van Houten klinkt toch weer net wat meer upper class. Behalve in Finland dan. Maar ach, hoe groot is de kans dat hij daar ooit gaat wonen?

 
Bikkeltje
Bovenop al die naamgevingsproblematiek heb je nog de Vloek van de Vooruitwijzende Namen. Die treft vooral ouders die denken slim te zijn door hun kind Bikkel te noemen. Als speling van het lot krijgen zij dan een ontzettende jankerd in de schoot geworpen. Om dit soort ellende te voorkomen zou het reuze handig zijn als er een communicatiemiddel was waarmee ouders met hun ongeboren kind kunnen overleggen. En dan vooral over wat voor iemand hij of zij later worden wil.
 
Prenatale communicatie
'Dus jij houdt niet van rozen? Weet je dat zeker? Papa en mama vinden Anne-Roos namelijk een prachtige naam. Jij niet dus. Jammer. En je wil niet op ijshockey later? Oké, dan streep ik Puck ook van het lijstje… Maar wat had je zelf dan in gedachten? Kelly? KELLY?! Nee schat, alsjeblieft. Wil je een geblondeerde tienermoeder worden? Denk er nog een nachtje over na, wil je? Komen we er morgen op terug. Tenzij je dan al geboren bent natuurlijk. Het spijt me, maar dan word je gewoon een Anne-Roos. Doe je maar je best om er eentje te worden.'