Column: Mode, me reet

'Go Fuck Your #Selfie' stond er op het shirt van de jongen in de bibliotheek. Een eenvoudig zwart shirt met grote, witte letters. De jongen zelf had rossig haar en puistjes tussen zijn baardstoppels. Rustig slofte hij naar een tafeltje, waar hij in een boek ging zitten bladeren. Hij leek me vrij ongevaarlijk, maar hé, hij had wel mooi 'Go Fuck Your #Selfie' op zijn shirt, dus misschien moest ik voor de zekerheid maar bij hem uit de buurt blijven. 

Zo'n shirt was namelijk een indicatie dat ik hier mogelijk te maken had met een ernstig humorloos persoon. Iemand die niet zelf zijn grapjes bedacht, maar ze kocht, op een t-shirt. En die bovendien telkens opnieuw dezelfde gebbetjes maakte, elke keer dat hij dat shirt droeg. Net zoals oom Jos op een familiefeest. En lachte er ooit iemand? Nee. Het enige waar deze jongen goed in scheen te zijn, was het uitzoeken van humorloze shirts. Misschien moest hij dat erop zetten, of anders 'Go Fuck Your #Shirty'. 

Duh

Ik snapte het pas toen ik deze week aan het shoppen was. Het viel me op dat er momenteel onevenredig veel shirts verkocht worden met nog onevenrediger meer onzinnige teksten. Liefst enorm groot. Je zou bijna denken dat half Nederland blind, analfabeet of anders verminderd toerekeningsvatbaar is. Nu heb ik het niet over een merknaam of een hoody met 'Boston University'. Nee, deze teksten zijn van een zo geheel andere orde en grootte en lettertype dat ze gewoonweg niet te missen zijn. Een greep uit de shirts die ik zoal tegenkwam: 'Nothing to wear' (serieus?!), 'Namasté in bed' (flauw, zeker na de 87e keer), 'You are here' (duh) en 'Nope, not today' (jammer dan als Gaston voor je deur staat met z'n cheque). 

Smaak

Mode is stom. Ze zeggen wel dat over smaak niet te twisten valt, maar de mensen die dat zeggen snappen er niks van. Over smaak kun je heel lang twisten en je kunt er zelfs hele columns mee vullen. Mode is eigenlijk synoniem voor 'het moet vooral NIET fijn zitten' en 'lekker gek'. Ofwel: men moet duidelijk aan je kunnen zien dat je gevoel voor mode hebt en dat kan echt niet door er mooi bij te lopen. Mode is voor lul lopen, maar met de beste bedoelingen. Mode is jezelf over twintig jaar terugzien op een foto met een oenige bril, een dikke trui met weggeknipte gaten bij de schouders (ook veelvuldig gezien bij Zalando) en een shirt met 'I woke up like this' en dan zeggen: ja, maar dat was móde. 

Hip

Geloof me. Ik heb van weinig dingen verstand, maar idiote onverklaarbare trends is er daar toevallig één van. Dus wil je hip zijn, pak een shirt en kalk het vol met je meest gênante gedachte in Calibri Bold, puntsgrootte 60. Echt de alleridiootste tekst waarvan je een maand geleden nog dacht: liever dood dan dáármee op mijn shirt rondlopen, die tekst. 'Rich bitch', 'Ik ben maagd (maar dit is een oud shirt)', You got me all tied up'. Alles mag. 'Talking to you makes my day'. Ja, lekker corny. 'Spinazie'. Hou je vooral niet in. Eigenlijk zou je hiervoor je hersens tijdelijk moeten kunnen uitschakelen. 

Simpel

Mode is helemaal niet moeilijk, en dat vinden mode-ontwerpers ook. Het lastigste voor hen is nog om alles na afloop van zo'n show te verklaren. Bijvoorbeeld hoe ze zich hebben laten inspireren door de 'vluchtigheid van de hedendaagse maatschappij', dat ze bewust hebben gekozen voor stoffen met een 'dubbele uitstraling' die de 'look & feel' geven van een zeehond op ski's die symbool staat voor 'de angst van de mens om zich te verbinden' en bladiebladiepoehahé. Maar veel waarschijnlijker is dat het is bedacht op een maandagochtend op kantoor met veel koffie en weinig zin en het eerste stofje dat op de stapel lag. 

Zo, mijn shirts zijn inmiddels af. Ik heb er eentje met 'Mode, me reet' en een andere met een tekst die ik heb afgekeken van een Wehkamp shirt: 'Good at bad decisions'. Lijkt me leuk voor bij een sollicitatiegesprek.