Column: Kiek 'es

Sinds een tijdje heb ik een fobie en dat is allemaal jullie schuld. Ik durf tegenwoordig steeds lastiger de deur uit, de straten op, overal waar mensen zijn. En mobieltjes. Vooral mobieltjes.

Mijn eigen mobiele telefoon: geen probleem. Andermans mobieltjes: absolute horror. Mobieltjes kunnen op elk denkbaar moment tevoorschijn gehaald worden voor een kiekje. Eigenlijk ben je je digitale leven niet meer zeker zodra er mobieltjes in de buurt zijn, en dat idee is dus precies de kern van mijn angst.

Poseren

Vroeger, heel vroeg, was alles beter. Eens per jaar werd er een fotograaf geboekt voor het hele gezin. Iedereen trok zijn beste kleren aan, deed elkaars haren, en o wat gezellig was dat. Daarna een uur lang voor meneer de fotograaf draaien en lachen. Genoeg voorbereidingstijd, iedereen kon op zijn gemak poseren; eerst het complete gezin, daarna alleen de kindjes, en vervolgens iedereen apart. Wat een tijden. Oké, als je net die dag een flinke puist op je neus had, ging je voor de rest van dat jaar de boeken in als Driek van d'n Diest met d'r karbonkel. Maar daarna kon je tenminste weer normaal over straat, wanneer je maar wilde en zonder angst.

Facebook

Tegenwoordig ben je nergens meer veilig. Laatst bijvoorbeeld, ik stond op een feestje met een vage kennis te praten, haalt hij ineens zijn mobieltje tevoorschijn: 'Effe lache!'. Ik stopte middenin een zin, en voordat ik van de schrik kon bekomen – laat staan een hand door mijn haar kon halen – vlijde hij zijn hoofd naast het mijne en richtte zijn mobieltje op ons. Klik, klik, klikkerdeklik. 'Leuk voor op Facebook,' voegde hij nog toe voordat hij het mobieltje weer wegstopte. Ik kreeg de foto amper te zien en mij werd ook niet gevraagd of ik überhaupt op Facebook of waar dan ook (in iemands telefoon!) wilde staan. Moet je net mijn hoofd hebben. Ik ben lastig te vangen op selfies, dat is een gegeven. Laten we het erop houden dat ik nogal een 'mimisch' gezicht heb dat constant in beweging is, en eigenlijk slechts 1% van de tijd in zijn standaardpositie verkeert. Helaas weet niemand ooit die 1% met zijn camera te vangen. En dat bleek hier dus ook, de volgende dag, op Facebook.

Gevaar

En dat zijn dan nog de foto's waar je enigszins van op de hoogte wordt gesteld. Want overal loert gevaar. In elke openbare ruimte staat wel iemand met een mobieltje, ergens. En je ziet het niet hè, of ze staan te fotograferen of filmen. Tenminste, als ze niet zo stom zijn als ik, die keer dat ik een rare man in de trein stiekem wilde vastleggen voor een vriendin, maar vergat dat zowel het geluid als de flitser van mijn camera aan stonden. Stel je voor dat je ergens loopt waar een vlogger net bezig is zijn dagelijkse beslommeringen vast te leggen. Niemand let natuurlijk op je als je normaal voorbij loopt, maar zul je net zien dat ik een hap van mijn wrap neem en de hele inhoud over mijn kleding gaat. Of ik struikel over de voeten van een vlogger die zit te filmen hoe hij op een bankje zit te zitten. Kan hè? Dan ben ik ineens geen innocent bystander meer, maar krijg ik online een rode cirkel om me heen getekend en speel ik ongevraagd de hoofdrol in een viral verzamelvideo met de '10 meest hilarische acties van voorbijgangers'.

Poepgezicht

Het valt ook niet 100% uit te sluiten dat ik al ergens op het internet circuleer: neuspeuterend in een hoekje op een bruidsreportage, of met een vreselijk krijsgezicht op de achtergrond van zo'n achtbaanfoto die bij een vreemde thuis aan de muur hangt. Iedereen die op visite komt bekijkt de foto een seconde en zegt vervolgens: 'Whahaha! Heb je die vrouw daarachter gezien! Ziet eruit alsof ze in haar broek zit te poepen.'

Kortom: dankzij jullie daar, met jullie stiekeme mobieltjes, zit ik nu met een gigantische fobie. Zo erg dat ik nergens meer heen durf. Want anders had ik zeker wraak genomen door constant in het geniep alles om me heen te filmen en online te gooien. Elk dronken feestje, elk van jullie oepsiemomentjes, elk vertrouwelijk gesprek. Denk daar maar eens over na. Word je nu ook niet heel bang? Goed zo. Ga maar binnen zitten dan, met z'n allen. Durf ik eindelijk de deur weer uit.

Nieuwste artikelen

  • De geest in het plafond - Emily Jackman

  • Een schot in de roos - Iris Visser

  • Valentijn Kraai en meneer Dood – Jenny Spangler

  • Ooievaarsblues - Bart Chabot

  • Gezinsverpakking - De Chabotten

Gerelateerde artikelen

  • GEZOCHT: Chicklit.nl zoekt stagiaire!

  • Recensie: #Selfie

  • Snelwegstress (of: snel weg, stress)

  • Zoektocht naar columniste: de shortlist

  • Column: Zag je die piemel?

Zoek in artikelen