And they all lived happily ever after...

Het verhaal eindigt zoals het is begonnen: met knuffels en tranen. Voordat ik naar San Diego vertrok was ik gewaarschuwd dat terugkomen moeilijker zou zijn dan vertrekken. Gelijk hadden ze. Het voelt raar om weer in De Lage Landen te zijn, ik had nooit gedacht dat je je na vijf maanden al ergens zo thuis kon voelen. Steeds opnieuw vertrok er iemand naar het vliegveld, de één op weg naar huis, de ander naar een vervolg van hun Amerikaanse avontuur. Als in een oogwenk was het mijn beurt om afscheid te nemen.
 
Zodra de finals over waren, heb ik er het beste van gemaakt. Nog een laatste keer naar Victoria’s Secret was essentieel. Ook hebben we genoten van Sea World, dolfijnen en kolossale roggen aaien was buitengewoon. In de avond bezochten we Candy Cane Lane, een straat met oogverblindende en overdadige kerstversiering (meer Amerikaans wordt het niet!). Sommige huizen hadden zelfs hun eigen radiozender, zodat de lichtjes gecoordineerd waren met kerstliedjes. De avond voor vertrek hebben we er tussen het pakken door voor de laatste keer nog een echte Amerikaanse pizza in gepropt. Vroeg in de ochtend zwaaiden de palmbomen van San Diego mij uit.

 
Tijdens de tussenstop in Philadelphia voor mijn vlucht naar Amsterdam, hoorde ik de Nederlanders al van ver. Dat was even wennen, back to reality! Op Schiphol kwamen mijn ouders en zusje me ophalen met een boeket ballonnen en een spandoek. Eenmaal buiten kwam de ijzige wind me tegemoet en deed mijn tranen (van blijdschap en verdriet) stollen. Het was een hele beproeving om mijn ballonnen bij elkaar te houden en samen met mijn baggage in de auto te krijgen. Voor ik het wist vlogen er enkele over de weg met stok en al, waarop mijn moeder paniekerig begon te roepen dat we snel de achterbak van de auto dicht moesten doen, zodat niemand kon opsporen waar die ballonnen vandaan kwamen.
 
Nu ik weer hier ben, realiseer ik me de geweldige Amerikaanse dingen die ik het meeste ga missen. Alles even op een rijtje:
 Mexicaans eten - Breakfast Burritos, Taco Tuesday, kaas quesadillas en warme tortilla chips zijn alledaagse begrippen.
 Refills - gratis en zelfs als je geen dorst meer hebt.
 Toilet seat covers - op de uni, in restaurants, bij het bezinestation, voor een instant schone toilet ervaring.
  Amerikanen - altijd aardig, behulpzaam en in love met buitenlanders.
 De 24hour gym - grote sportzalen, vier keer per dag yoga en warme schone handdoeken voor iedereen.
  On-campus wonen - iedereen is op een paar meter afstand van je kamer!  
 
Er zijn aan de andere kant ook dingen die ik waarschijnlijk wat minder ga missen. Hier komt lijstje nummer twee:
  Het brood - het ziet er na drie weken nog steeds precies hetzelfde uit, hello preservatives!
  Adaptors - eindelijk kan ik weer gewoon een stekker in het stopcontact doen, zonder gegoochel met adapters.
   De auto - zonder auto is het moeilijk om de grote afstanden in San Diego te overbruggen, dus was het altijd vechten om een plaatsje in de auto van Amerikaanse vrienden en anders bleef je maar thuis.
  De regels - geen feestjes, niet meer dan twaalf mensen in een apartment, geen alcohol, geen lawaai na 21.00 uur, geen toegang tot clubs... Lang leve onze vrijheid!
  Midterms - Iedere week wel weer een ander tentamen. Even niet meer met mijn neus in de boeken nu ik een stage ga doen!

 
Voor iedereen die twijfelt over een uitwisselingsprogramma: doen! In die paar maanden ervaar je meer dan tijdens je hele studietijd, je ontmoet zoveel nieuwe mensen en leert een hele andere wereld kennen. Voor wat mijzelf en Amerika betreft, al is het over een jaar of over tien jaar, I’ll be back!