- Home
- Recensies
- Ledenrecensies
- Ik werd verliefd op dit boek zoals je in slaap valt, langzaam en dan helemaal
Edriënne
Edriënne (1996) bouwt aan haar eigen bibliotheek. Al sinds ze klein was, spaart ze boekenseries en sinds ze in haar tienerjaren voor het eerst een boek van Paige Toon in handen kreeg, is ze verliefd op het genre chicklit. Daarna viel ze al snel voor de boeken van schrijfsters als Petra Kruijt, Mariëtte Middelbeek, Chantal van Gastel, Lisette Jonkman, Jill Mansell, Sophie Kinsella en nog veel meer! Ze houdt van heerlijke feelgood-verhalen, maar leest ook graag Young Adults, zowel contemporary als fantasy en dystopische werelden. Ze leest graag “nog even dat ene hoofdstuk” om dan maar gewoon het hele boek uit te lezen; ook ’s nachts en soms drie boeken tegelijk. Naast lezen is ze dol op schrijven met Taylor Swifts muziek op de achtergrond. Ze schrijft op haar blog Edrienne.nl (voorheen Boekenleven) en bracht in 2013 een eigen dichtbundel uit. Edriënne droomt van een eigen roman en een leuke baan bij een uitgeverij (en een vervolg op al haar favoriete series die ooit zijn stopgezet).
Er is geen andere mogelijkheid dan dat je verliefd wordt op Een weeffout in onze sterren, ‘langzaam en dan ineens helemaal, zoals je in slaap valt’.
Het liefst zou ik het hele boek citeren, maar dat kan helaas niet. Een weeffout in onze sterren bevat zoveel prachtige zinnen die je raken. Of stukken die je juist versteld doen staan, al vanaf de eerste zin van het boek.
Op het eerste gezicht lijkt dit een boek te zijn dat alleen maar nare en verdrietige gevoelens losmaakt, een kankerboek willen sommigen ook wel zeggen, maar dat vind ik zelf een lelijke benaming. Is het een boek over kanker? Ja. Maar Een weeffout in onze sterren is zoveel meer dan dat.
Vorig jaar ontving het boek de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs. Dat zoveel jongeren dit boek hebben gelezen verbaast me niet, er ontstond namelijk een grote hype rondom het boek nadat het in de New York Times Bestseller List terechtkwam.
Bas Maliepaard schrijft in de Trouw “Geen wonder: deze roman raakt het hart en het hoofd”. Ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen. Dat het boek in het hart raakt, zie je al vanaf het begin aankomen. Je weet dat het een boek moet zijn waarbij je het hoofdpersonage niet eeuwig bij je zult kunnen houden, en toch doet het pijn wanneer je uiteindelijk afscheid moet nemen. Want juist de kijk op het leven van Hazel zorgt ervoor dat je aan haar gehecht raakt. Ze denkt veel na en is niet iemand die bezig is met doodgaan, ze blijft leven tot het eind.
De personages Hazel en Augustus zijn realistisch geschreven. Ze zijn misschien iets slimmer dan de gemiddelde doorsnee tiener, met name door de cynische of juist filosofische uitspraken tussendoor, maar als je erover nadenkt, had één van hen zo je beste vriend of vriendin kunnen zijn.
En juist dat vind ik knap van John Green. Het gehele boek is geschreven vanuit een vrouwelijk personage, maar hij weet zelfs de naam van het beste jurkenwinkeltje in Amerika te noemen, hij weet zich zo goed in te leven dat ik het ook had geloofd als hij dit boek onder een vrouwelijk pseudoniem had geschreven.
Aan het realisme moet ik ook de passages over Amsterdam toevoegen. Nu is het zo dat John Green zelf in Amsterdam heeft gewoond toen hij bezig was aan het boek, dus deels zijn de goede beschrijvingen van de stad daaraan te danken. Maar toch, ook de personages Van Houten en Lidewij, zijn assistente, zijn zo herkenbaar. Hier is geen Amerikaan aan het werk geweest die een willekeurig personage een Nederlandse afkomst heeft gegeven en toen ermee is gaan schrijven, hij heeft in de originele versie van het boek ook echt de manier van Engels praten van de Nederlandse personages overgenomen, dat merk je aan het taalgebruik.
In de Nederlandse versie van het boek vond ik dit iets minder. Ik heb ze namelijk allebei gelezen, maar beide boeken raken wel zeker. En toch, door de luchtigheid tussendoor in het boek, is het helemaal geen naar boek om te lezen. Tussendoor heb ik toch met een glimlach zitten lezen en ik zou dit boek dan ook zeker aan iedereen aanraden.
Een weeffout in onze sterren
-
Auteur:
John Green -
Verschenen:
2 april 2014 -
Uitgave:
ISBN 9789047706601
Uitgever Lemniscaat
256 pagina's -
Oorspronkelijke titel:
The Fault in Our Stars -
Uitgever:
Lemniscaat -
Genre:
Young Adult
-
Onze waardering:
-
Members waardering:
(38 stemmen) -
Omschrijving:
Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn.
Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: An Imperial Affliction van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.