(Ledenrecensie) boek: Het boek van de vergeten artiesten RECENSIE

Duitsland, 1902: Mathis is de 13e zoon in een boerengezin. Zijn verdere leven lijkt voorbestemd tussen akkers en velden. Maar als op een dag een jaarmarkt zijn dorp aandoet, ziet hij dat de wereld groter is dan het dorp waar hij opgroeide. Hij maakt kennis met een wereld van elektrische wonderen, curiositeiten en schitterende shows en begint samen met de andere artiesten aan zijn bijzondere reis. Na dertig jaar optreden als ‘röntgen-artiest’ op de jaarmarkt leeft Mathis samen met zijn vrouw in een woonwagenkamp aan de rand van Berlijn. Het is de vooravond van de Tweede Wereldoorlog; duistere tijden zijn aangebroken. Er komen verbodsborden voor optredende artiesten en showruimtes worden dichtgetimmerd. Tijdens geheime bijeenkomsten blijven de artiesten elkaar ontmoeten, zo houden ze het verleden in stand. Ondertussen schrijft Mathis een boek, vol met geheimen die onder geen enkel beding in verkeerde handen mogen vallen.

Toen ik de tekst op de achterflap van het boek las, was ik meteen geïnteresseerd. Dit is een invalshoek op de Tweede Wereldoorlog die ik nog niet eerder ben tegen gekomen. Met de aantrekkelijke kaft werd ik helemaal verleid om in deze mysterie te stappen. In het boek volg je twee verhaallijnen; enerzijds het levensverhaal van Mathis Bohnsack vanaf 1902 en anderzijds de verhalen van Mathis en verschillende artiesten vanaf 1935. De verhaallijnen worden per hoofdstuk afgewisseld en dit is erg prettig. De schrijfstijl is erg uitgebreid en beelden waardoor het verhaal traag verloopt. Door steeds te wisselen tussen de verhaallijnen blijft de aandacht bij het boek. Tegelijkertijd zorgt het wisselen tussen de verhaallijnen ervoor dat je steeds wat meer informatie krijgt en wordt het verhaal steeds meer een geheel. Het verhaal verloopt traag; het boek bevat niet voor niets ruim 600 bladzijden. Regelmatig ging het voor mij te traag, maar dat zorgde er ook voor dat je het boek gemakkelijk aan de kant kunt leggen en weer even gemakkelijk op kunt pakken. Later in het boek vinden er meer spannende gebeurtenissen plaats en lijkt er wat vaart in te komen. In het boek komen een hoop artiesten aan bod waardoor deze personages niet zo goed uitgewerkt worden. Ze blijven aan de oppervlakte en krijgen daarmee niet de aandacht die ze in mijn optiek verdienen. Tegelijkertijd past dat wel weer in het verhaal, want Mathis kent natuurlijk ook niet alle artiesten even goed. Mathis en zijn geliefde Meta worden erg goed neergezet. Je leert hen in beide verhaallijnen goed kennen en je begint steeds meer gehecht aan ze te raken. Het boek zet je aan het denken over hoe vroeger tegen ‘afwijkende’ mensen werd aangekeken, hoe zij dat zelf ervoeren en hoe dat moet geweest zijn ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het boek is oprecht een ode aan de vergeten artiesten, aan mensen waar ik nog nooit van gehoord had en van wie ik anders waarschijnlijk ook nooit gehoord zou hebben.