(Ledenrecensie) boek: Furie RECENSIE

'Als je te maken krijgt met moord, lijkt al het leven opwindend, vol chaos en potentie. Het is een kick, een roes, een decadent licht, en een tijdje deed het er niet toe wat iedereen zei of dacht. Alleen het zinderende gevoel van leven en de macht die wij hadden om dat te nemen. De macht die we hadden om te doden.' (p264)

Wanneer een zestienjarig meisje dood wordt gevonden op het terrein van een Britse meisjesschool blijft iedereen met één grote vraag achter: wat is er gebeurd? Haar dood blijft een groot mysterieus raadsel. Slechts vier meisjes weten wat er is gebeurd en zij hebben altijd gezwegen… Tot nu.

Furie is het debuutboek van de Britse schrijfster Katie Lowe. Het verhaal speelt zich af in een klein Brits kustplaatsje met een duistere geschiedenis. Op de plek waar nu de meisjesschool Elm Hollow Academy staat, vonden in de 17e eeuw heksenprocessen plaats. Deze geschiedenis loopt als een rode draad door het verhaal.  Wanneer Violet, een nieuwe leerling op de Elm Hollow Academy, zich aansluit bij een groepje van drie vriendinnen, komt beetje bij beetje de bijzondere geschiedenis naar boven.

De proloog van Furie – afgeleid van Furiën, Griekse wraakgodinnen - begint ijzersterk en maakt je nieuwsgierig naar wat er komen gaat. De spanning bouwt zich in deze eerste pagina’s al direct op en zorgt voor hoge verwachtingen. In de hoofdstukken daarna valt deze spanning helaas enigszins weg. Dit komt met name door de lange zinnen die Katie Lowe in Furie gebruikt, waardoor de vaart uit het verhaal gaat. Langzaamaan raak je echter gewend aan de schrijfstijl en begint het verhaal lekker weg te lezen. Met name vanaf de tweede helft van het boek. De spanning bouwt zich hier weer goed op. Er gebeuren wat onverwachte plotwendingen met uitkomsten waar je tot dat punt nog helemaal niet over na hebt gedacht.

De schrijfstijl van Katie Lowe is beeldend waardoor je de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt goed kunt visualiseren. De literaire achtergrond van de auteur komt duidelijk terug in het verhaal. Ze verwerkt verwijzingen naar geschiedenis, mythologie en literatuur op een prachtige wijze en weet deze vloeiend in de tekst op te nemen. Neem daarbij het bijzondere thema waar het verhaal om gaat – hekserij en occultisme – en je hebt alle elementen voor een bijzonder verhaal. De combinatie hiervan zorgt voor diepgang in het plot.

De personages in het verhaal zijn niet heel diep uitgewerkt, waardoor ze allemaal wat oppervlakkig blijven. Het meidengroepje leer je het beste kennen, en dan met name hoofdpersoon Violet, maar ook hier zijn niet echt bijzondere, diepgaande eigenschappen aan toe te kennen. De meiden zijn vooral wild en zoeken keer op keer hun grenzen op om deze verder op te rekken. Violet komt over als een onzeker type dat er alles aan doet om bij het groepje te horen. Maar waarom? Gedragingen worden goed gepraat en al snel is ook Violet ‘one of the girls’. De groei die de meiden meemaken gedurende het verhaal is dan ook niet positief.

Een ander bijzonder karakter is kunstgeschiedenislerares Annabel, die de meiden extra lessen geeft buiten hun normale les om. Ze komt hard en kil over, maar de lessen die zij geeft zijn interessant en sluiten aan bij wat de meiden op dat moment meemaken. Met name in deze hoofdstukken heeft Katie Lowe de verwijzingen naar mythen en literatuur op vloeiende wijze verwerkt met interessante quotes en passages.

Tot het einde van Furie blijft onbekend wat er met het meisje op het schoolterrein is gebeurd. Daarbij komen nog een aantal andere onverwachte plottwists naar voren. Het einde zit goed en verrassend in elkaar en zet je aan het denken. Niet alles wordt duidelijk aan het einde, maar dit geeft zeker ruimte voor interpretatie. Al met al zit Furie van Katie Lowe op een bijzondere, krachtige en goede manier in elkaar en heeft ze een mooi debuut neergezet