(Ledenrecensie) boek: Iets om voor te leven RECENSIE

Iets om voor te leven, de debuutroman van redacteur Richard Roper, vertelt het verhaal van Andrew. Andrew werkt als ambtenaar bij de gemeente, waar hij nabestaanden zoekt van eenzame overledenen. Door een misverstand denken zijn collega’s dat Andrew elke avond thuis terugkeert naar zijn liefhebbende vrouw, Diane, en zijn twee kinderen. Echter heeft Andrew niet alleen met eenzaamheid te maken op zijn werk, maar ook thuis.

'Allemachtig,' zei Peggy. 'De laatste keer dat ik zelf zo heb gelachen was toen ik een briefje van twintig pond in mijn ochtendjas vond. Ik gilde zo luid dat de hond een scheet liet.'

Iets om voor te leven van Richard Roper laat je geen moment meer los en wil je, na het even te hebben weggelegd, meteen weer oppakken. De schrijfstijl is fris en humoristisch, waardoor het boek lekker doorleest. Andrews gedachtes zijn zo grappig, dat tijdens het lezen af en toe een lach ontsnapt. Het verhaal blijft spannend door vragen die bij de lezer onbeantwoord blijven, waaronder het “Blue Moon mysterie”: als het nummer Blue Moon van Ella Fitzgerald te horen is, wordt Andrew geïrriteerd en gestrest. Hij voelt zich dan zo slecht, dat hij er alles aan doet om het nummer niet meer te horen. Naarmate het boek vordert, wordt het verhaal ontroerend. 

Het thema van Iets om voor te leven is eenzaamheid. Eenzaamheid komt op verschillende manieren mooi naar voren in het verhaal. Andrew voelt zich eerst minder eenzaam door de leugen. Dit is voor hem fijn, maar ook is het triest dat een leugen over je leven beter voelt dan de realiteit. Verder wordt hij ook op zijn werk elke dag geconfronteerd met eenzaamheid door de mensen die alleen zijn gestorven, zonder dat iemand dat heeft opgemerkt. 

Het hoofdpersonage van het verhaal is Andrew, een bijzonder en interessant karakter. Hij is erg op zichzelf en kan ongemakkelijk overkomen, maar hij heeft een goed hart. Hij heeft iets ongelukkigs, door de eenzaamheid en zijn droom om een gelukkig gezin te hebben. Hierdoor voel je met hem mee. In het leven van Andrew spelen een aantal personages een rol. Dit zijn Sally, zijn grote zus, en Carl, de man van Sally. Ook zijn moeder wordt sporadisch genoemd. In deze delen van het verhaal leer je Andrew vooral beter kennen en kom je erachter hoe hij is geworden zoals hij nu is. Daarnaast komt Peggy om de hoek kijken en wordt zij een van de belangrijkste personages voor de persoonlijke groei die Andrew doormaakt. Peggy is het rolmodel van een super goede vriendin, doordat ze erg aardig en grappig is. Het huwelijk met haar man loopt bergafwaarts als ze erachter komt dat hij een drankprobleem heeft. Andrew opent haar de ogen en laat haar nadenken over haar situatie. Zal zij vechten voor haar "vertrouwde" leven met haar man of kiest ze voor wat het beste is voor haar én haar kinderen?

Iets om voor te leven had van het begin tot het einde mijn volle aandacht. Het begin pakte mij meteen door de humoristische schrijfwijze. Verder in het boek hield het mijn aandacht vast door dieper in te gaan op het hoofdpersonage. Tot het einde bleef het spannend doordat de schrijver veel vragen onbeantwoord heeft gelaten, waardoor ik mij geen moment ben gaan vervelen. Een auteur waarbij ik niet kan wachten tot zijn volgende boek wordt uitgegeven.