(Ledenrecensie) boek: De Patissier van Parijs RECENSIE

Vanaf het begin van de proloog zit je plots in een geheel andere wereld. Je loopt rond in een wereld vol gaslantaarns, met vrouwen in dure jurken en in glacé gehulde handen, automobielen en armzalige markten, waar een plotseling geroep een ontsnappend groepje luid kakelende kippen aankondigt. Welkom in Parijs, 1909! Afwisselend vertelt Madeleine over 1909 en 1988. De race naar de waarheid tussen Petra en de biograaf Simon Hall is mega spannend. Het is niet geheel legaal hoe al het bewijs- en nazoekmateriaal telkens van de ene naar de andere handen gaat. Je leeft met Petra mee en je pusht om het niet op te geven. Want ze krijgt nogal wat tegenslag en kritiek op zich afgevuurd. Madeleine (geniaal, zo’n naam die een boek schrijft over caramelsuiker, macarons en een toren van soezen. Echter komen de Franse madeleines niet aan bod…) weet de twee levens perfect van elkaar te onderscheiden, maar ze weet ze ook op een hele mooie, simultane manier aan elkaar te koppelen. De ontknopingen van sommige raadsels komen op de juiste momenten, maar de spanning blijft erin aangezien ze sommige vragen onbeantwoord laat blijven tot op de laatste pagina. Echter blijft er één vraag onduidelijk beantwoord (namelijk waarom Pâtisserie Clermont haar deuren sluit) en dat is jammer.
  

De Patissier van Parijs (heerlijke titel, trouwens!) klopt helemaal en is gewoonweg een heerlijk boek. Je zou het bijna letterlijk ‘heerlijk’ kunnen noemen, maar wat dat betreft is het een minpuntje dat je de baksels niet kunt proeven. Heel Holland Bakt is er niets bij!