(Ledenrecensie) boek: Het kind uit Toscane RECENSIE

Rhys Bowen is het pseudoniem van Janet Quin-Harkin (1941), ze heeft al veel boeken geschreven maar Het kind uit Toscane is het eerste boek dat in Nederlandse vertaling is verschenen.

Het boek bestaat uit twee verhaallijnen, die van Hugo Langley in 1944/1945 en die van zijn dochter Joanna in 1973.

Hugo Langley is een Britse aristocraat en schilder. Tijdens de oorlog wordt hij piloot. Hij heeft zijn familie al een aantal jaren niet gezien wanneer hij in december 1944 wordt neergehaald door de Duitsers. Hij weet zich met zijn parachute te redden maar raakt daarbij wel gewond. Hij verbergt zich bij de restanten van een oud klooster vlak bij het dorpje San Salvatore. Een jonge vrouw, Sofia, ontdekt hem daar. Zo goed en zo kwaad als ze kan, verzorgt ze hem en brengt hem voedsel ook al hebben ze zelf niet veel. Het risico van ontdekking en daarmee vergelding van de Duitsers op de dorpsbewoners is altijd als dreiging aanwezig.

In de tweede verhaallijn leren we zijn dochter Joanna kennen. Zij heeft net haar vader begraven en realiseert zich dat ze heel weinig van hem weet. Haar moeder overleed toen ze nog een kind was en nu is er niemand meer aan wie ze haar vragen kan stellen. Het familielandgoed is na de Tweede Wereldoorlog al verkocht, haar vader kon de successierechten niet opbrengen. Joanna en haar ouders zijn in de portierswoning blijven wonen. Joanna komt bij het opruimen van haar vaders spullen een geheimzinnige brief tegen die als onbestelbaar terug is gekomen net na de Tweede Wereldoorlog. Hij was gericht aan ene Sofia. In de brief getuigt Hugo van zijn liefde voor Sofia en daarmee is Joanna’s nieuwsgierigheid gewekt. Wie is Sofia? Joanna gaat intuïtief op zoek naar haar in San Salvatore. De cirkel gestart in 1944, sluit zich. In San Salvatore aangekomen, voelt Joanna zich in eerste instantie niet echt welkom. De dorpsbewoners praten liever niet meer over WOII en van Hugo Langley hebben ze nog nooit gehoord. Gelukkig vindt Joanna onderdak bij de vriendelijke Paula en haar dochter en langzaam maar zeker leert ze van het dorpje houden, niet in het minst door de voortreffelijke kookkunsten van Paula. Maar niet iedereen stelt haar verblijf in San Salvatore op prijs…

De hoofdstukken van Hugo en Joanna wisselen elkaar af. Dat verhoogt het leestempo van het boek, in beide verhaallijnen wil je weten hoe het verder gaat. Bovendien maak je kennis met het prachtige Toscane en vooral ook de heerlijke keuken ervan. In 1944 stelde dat natuurlijk niet veel voor, er was niet veel te krijgen maar in 1973 natuurlijk wel.

Al met al een heel vermakelijk én smakelijk verhaal, er gebeurt heel veel en niet alles is heel geloofwaardig maar het blijft wel steeds boeien. Een heerlijk boek, vier sterren, voor op vakantie, aan het strand of aan het zwembad.