(Ledenrecensie) boek: Het huis met de spiegels RECENSIE

Het boek gaat over Milena die is opgegroeid in de prachtige villa van haar opa in Positano. Het is de enige plek die Milena haar thuis kan noemen. Ze kent er elk hoekje, maar toch lijkt het huis dingen voor haar te verbergen, dingen waar haar grootvader niet over wil praten. Milena is ervan overtuigt dat hij een groot familiegeheim achterhoudt en vind in een zoektocht een doorgang naar een verborgen kamer, vol oude foto's van haar grootmoeder. Milena weet maar weinig over haar grootmoeder en gaat op zoek naar de waarheid over haar verdwenen grootmoeder.

De omschrijving van het boek sprak mij meteen aan en maakte mij nieuwsgierig. Ook de omslag van het boek ziet er vrolijk en lekker zomers uit. Waar ik wel even aan moest wennen is de schrijfstijl. Toen ik hier eenmaal aan gewend was, las het makkelijk door en had ik het boek zo uit.

Het boek begint vrijwel meteen met een spannende gebeurtenis; er wordt een lichaam gevonden. Dit trekt meteen je aandacht en vanaf dat moment zit je in het verhaal. Het boek is soms een tikkeltje voorspelbaar, maar het einde heeft mij zeker verrast. Wat ik vooral heel mooi vond aan het boek, zijn de korte quotes die de schrijftster gebruikt aan het begin van elk hoofdstuk en de afwisseling tussen het heden en verleden.

Ik zou het boek zeker aanraden aan mensen die wat luchtigs (tussendoor) willen lezen.