(Ledenrecensie) boek: De verborgen apotheek RECENSIE

“Een vergeten geschiedenis, een geheim netwerk van vrouwen, een erfenis van vergif en wraak”

De Verborgen Apotheek van Sarah Penner (haar debuut) speelt zich af in London, terwijl heden en verleden door elkaar lopen. Dat waren redenen dat ik dit boek heel graag wilde lezen. Zijn mijn verwachtingen uit gekomen?

De cover van het boek ziet er mooi uit, je ziet meteen dat het verhaal zich afspeelt in London, zo met de Big Ben en het parlementsgebouw. Door de wat mistige foto ziet het er mysterieus uit en verwacht je dan ook zo’n soort verhaal. Het wordt aangeprezen als een internationale bestseller en het boek ziet er mooi uit, met flappen aan de voor- en achterkant van het boek, terwijl ook een kaart van London voor in het boek is afgedrukt, wat ik persoonlijk altijd een leuke toevoeging vind.

Op de achterkant staat het plot: Apothekeres Nella wacht in 1791 in haar verborgen apotheek op een klant. Ze gebruikt haar kennis ten goede en ten kwade. Maar als haar klant een jong meisje blijkt te zijn, zet dit gebeurtenissen in gang die niemand aan ziet komen. In het heden is Caroline eenzaam in Londen en door een toevallige ontmoeting vindt ze in de Thames een oud flesje. Ze gaat op zoek naar de oorsprong ervan en komt zo op het spoor van een eeuwenoud geheim.

Meteen vanaf het begin ben je geboeid. Het verhaal springt van heden naar verleden en omgekeerd en er is een goede verhouding tussen deze twee tijden, heel chronologisch. Het verhaal wordt verteld door drie vrouwen en je krijgt als lezer sympathie voor alle drie. Door het verspringen in tijd blijf je lezen, want je wilt weten hoe het verder gaat, zowel het verhaal van Nella en de jonge Eliza in het verleden, als het onderzoek van Caroline in het heden. De verhaallijnen komen langzaam aan bij elkaar, met voldoende spanning.

De schrijfstijl is heerlijk, geen lange hoofdstukken, geen moeilijke woorden, en het leest goed weg. Naarmate het einde naderde en de spanning/nieuwsgierigheid opliep, waren er een paar onverwachte plotwisselingen die ik niet aan zag komen. Het einde was ook heel verrassend.

Er zijn een paar schoonheids-/vertaalfoutjes en wat oudere onbekende woorden (zoals het woord fiool voor het oude apothekersflesje), maar dat had voor mij geen invloed op het lezen van deze roman.

De drie vrouwen komen goed over. Mijn favoriete personage is Caroline, voornamelijk door haar zoektocht naar het flesje. Door haar kom je meer te weten over het verleden. Nella vond ik ook een mooi karakter. Door wat haar is overkomen begrijp je wat haar drijft. Eliza vond ik wat stiekem overkomen in het begin, maar naarmate het verhaal vorderde, werd dat minder. Aan het eind van het verhaal is zij de echte heldin.

Al met al zijn mijn verwachtingen zeker uitgekomen. Ik vond het een heel mooi verhaal, met fijne personages en een heerlijke schrijfstijl. Door de wisselingen tussen heden en verleden en sympathieke karakters is dit zeker een boek dat ik kan aanraden. Mocht Sarah Penner in de toekomst meerdere boeken gaan schrijven, zal ik die zeker gaan lezen, afhankelijk natuurlijk van het plot.