(Ledenrecensie) boek: Wedden dat ik blijf RECENSIE

In het boek Wedden dat ik blijf van Marijke Vos verhuist Debby naar het platteland om daar haar droom te verwezenlijken: een alpacaboerderij. Haar zus en haar gezin verhuizen mee.

De cover ziet er vrolijk en zomers uit en springt in het oog, vooral door de lampjes in de bomen. Je ziet een boerderij en alpaca’s en een zoenend stelletje. De tekst op de cover doet vermoeden dat het een heerlijk feelgood boek zal zijn. Op de achterkant van het boek staat de plot met lovende recensies.

Wedden dat ik blijf is mijn eerste kennismaking met de boeken van Marijke Vos en dat is mij heel erg goed bevallen. De schrijfstijl is heerlijk en vanaf het begin word je het boek ingezogen. Het leest heerlijk weg, ook door de korte hoofdstukken, waardoor je blijft lezen en benieuwd bent hoe het verder zou gaan.

Debby is een heel leuk personage, een beetje chaotisch en niet erg jobvast, maar je leeft met haar mee, omdat ze ook zo gewoon is. De dorpsbewoners komen ook erg goed over, vooral de stugge supermarktmanager. De interactie tussen hem en Debby is hilarisch.

Er zijn twee verhaallijnen, het verhaal van Debby en haar opknapboerderij, en het verhaal van haar zus met haar gezin. Het leukste personage is voor mij de jonge Abel, de zoon van de aannemer die Debby heeft ingehuurd om haar boerderij woonbaar te maken. De alpaca’s komen ook heel goed over, en het is leuk in dit boek wat over hen te weten te komen.

Natuurlijk ontbreekt de romantiek ook niet in dit boek, maar zoals gewoonlijk gaat dit niet over rozen. En uiteraard zijn er onverwachte wendingen, waarvan er een in het oog springt aan het eind.

Ik vond dit een erg leuk boek, nog leuker eigenlijk dan ik had verwacht, met leuke en sympathieke personages en met een heerlijke en fijne schrijfstijl. Dit was het eerste boek dat ik van Marijke Vos las, maar ik ga absoluut haar andere boeken ook lezen. Ik ben fan!

Dit boek kan ik dan ook echt aanraden, het is een heerlijk zomers boek.