Wedden dat je blijft lezen? RECENSIE

De cover van Wedden dat ik blijf past perfect bij de romantiek die je mag verwachten in een feelgood verhaal. De vrolijke alpaca’s trekken de aandacht en het stel op de voorkant oogt jong en sprankelend. Hoofdpersonage Debby past goed bij de vrouw op de cover en de springerige staart past bij hoe zij in het leven staat. Haar enthousiasme is aanstekelijk, haar humor vermakelijk en ook haar impulsiviteit zorgt voor een vrolijke noot. Naast Debby komen nog een aantal personages voorbij, zoals de egocentrische Stijn, dreamy dierenarts Rogier en de stabiele zus van Debby, Hilde met haar gezin. Ook de bewoners van het dorp weet Vos, soms slechts met enkele rake lijnen van haar pen, tot leven te brengen waarbij ze de clichés niet schuwt.
Wanneer Debby begint met dromen weet Marijke Vos het zo te beschrijven dat je als vanzelf meegenomen wordt in het verhaal door het enthousiasme dat van de pagina’s afspringt. Het plot is op zich niet heel verassend, maar toch is de auteur gelukt door keuzes voor elementen zoals de alpaca’s, een autistische jongen en een journalistiek uitstapje verrassend te zijn in het complete verhaal. Wie begint aan Wedden dat ik blijf begint hoeft geen uniek verhaal te verwachten, maar kan wel genieten van een hoeveelheid unieke elementen die, samengevoegd, maken dat je dit boek niet meer kan neerleggen zodra je het hebt opengeslagen.