Een aangrijpend en ontroerend debuut RECENSIE

Recensie: Het Laatste verhaal van Mina Lee – Nancy Jooyoun Kim

Het laatste verhaal van Mina Lee vertelt het verhaal van een (jonge) vrouw die als klein meisje samen met haar ouders probeerde te vluchten tijdens de oorlog in Noord-Korea. Hierbij raakte zij zeer verdrietig, gescheiden van haar ouders. Jaren later emigreert Mina naar Koreatown, Los Angeles, in de hoop daar een beter en een zo goed mogelijk leven op te bouwen. Het valt haar zwaar, het aanpassen aan de Amerikaanse cultuur, daardoor leert ze ook geen Engels spreken en gaat het met de sociale contacten erg moeizaam.
Margot Lee, de dochter van Mina, is samen met haar vriend Miguel onderweg naar haar moeder. Margot maakt zich zorgen nadat de telefoon niet meer wordt opgenomen. Bij aankomst treffen zij Mina Lee dood aan op de grond van haar appartement. Het lijkt erop dat zij is overleden onder verdachte omstandigheden. Hoewel Mina Lee en Margot nooit een hechte moeder- dochter relatie hadden, raakt het plotselinge overlijden haar diep. Zij beseft dat zij eigenlijk niet weet wie haar moeder was. Deze ontdekking dwingt haar tot het ontrafelen van haar moeders leven. 
De cover is erg mooi. Een rode omslag met de titel in witte letters weergegeven. Op de achtergrond staat een vrouw met zwart haar met de rug naar je toe gekeerd. Dit roept meteen vragen op. Nadat je het boek hebt gelezen is dit geheel duidelijk. Titel en cover zijn goed in elkaar verweven.
Het verhaal is geschreven vanuit twee perspectieven zowel die van Mina Lee als Margot, wisselend tussen verleden en heden. Hierdoor ontstaat er meteen een goede opbouw. Deze hoofdstukken wisselen vlot. Vanaf de eerste bladzijde was ik al zeer geboeid en kon ik het boek maar moeilijk wegleggen. De schrijfstijl is fijn en het bevat erg mooie quotes.

“Ze rukte aan de stof, haar handen fladderende vleugels boven een moeras in de schemering, paar en spiegelend, tot ze te moe was om zich te realiseren dat ze in een weldadig wonder viel, waar insecten boven de oppervlakte zweefden. Het wonder dat “slaap” heette. 
“In haar jeugd had ze het vertikt om met stokjes te eten. Dan zat ze aan tafel met haar moeder, verschillend eetgerei in hun handen, en voelde de armlengte tussen hen aan als een continentale waterscheiding, de donkere kloof van een oceaan”.
De auteur weet vooral erg veel gevoel in het verhaal te leggen waardoor je erg mee gaat leven met alle personen alsof je er zelf bij aanwezig bent, vooral van Mina Lee. Stuk voor stuk zijn het boeiende personages. De uitgebreide beschrijvingen van de Koreaanse gerechten, laten je het water in de mond lopen en de feiten betreffende de Koreaanse cultuur zijn indrukwekkend. Aan bod komen oa de thema’s: cultuur, oorlog, familiebanden, vriendschappen, hoop en liefde. Op het einde blijf ik toch met vragen zitten. Passage(s) die voor mij onopgelost blijven. Daarom waardeer ik dit boek met 4*

Ondanks de vier sterren heb ik genoten van dit meeslepende en aangrijpende debuut.