(Ledenrecensie) boek: Het papieren paleis RECENSIE

Voor Chicklit mocht ik meedoen met de Leesclub. 
Super leuk om je te laten meesleuren in het enthousiasme van een ietwat mysterieuze cover en een mooie tekst achter op het boek en je te laten verrassen door het verhaal.

Wanneer Elle een buitenechtelijk uitstapje maakt met haar beste jeugdvriend Jonas, staat Elle voor een keus: Kiezen voor Peter, de man die haar de geduldige en redelijk liefde geeft die haar met beide benen op de grond laat staan of kiest ze voor de jongere Jonas die voor een avontuurlijkere liefde kan zorgen en iets waar ze beide sinds hun jeugd recht op hebben.

Het verhaal neemt je mee naar het verleden en het heden. Een verhaal met een geheimzinnig verleden vol drama en gebeurtenissen die je als mens enorm vormen.  
Laat Elle zich leiden door een band die onbreekbaar lijkt, of kiest ze voor vastigheid van haar gezin?

Wat in dit boek direct opvalt is de manier van het schijven van het verhaal.Het ene moment pakken de zinnen je en wordt het verhaal in gezogen en het andere moment is het een kabbelend beekje dat maar niet in de stroomversnelling lijkt te komen.

Schrijfster Miranda geeft je in het begin veel terugblikken in het leven van Elle, haar familie en Jonas. Hierdoor werd ik als lezer enorm afgeleid en was het daardoor soms echt moeilijk om de aandacht erbij te houden en geïntrigeerd te worden naar de rest van het boek.

Hoewel het onderwerp van Het Papieren Paleis een onderwerp is waar zelfs in deze tijd niet veel over gesproken wordt en zelfs nog taboe genoemd kan worden, lijkt dit toch niet de gehele rode draad van het verhaal te zijn.  
Ondanks dat is dat uiteindelijk wel waar het boek om draait en welke keuze Elle uiteindelijk gaat maken.

De personages in het boek hebben veelal een hele mooie uitwerking gekregen. De schrijfster heeft hier ook echt aandacht aan besteed. Iets wat ik heel mooi vind. Tijdens de bespreking van de leesclub werd ook gezegd dat je niet direct een band met iemand hoeft te scheppen, maar wel wat van iemand kan vinden.  
En die kans krijg je in dit boek zeker. 
Hierdoor is dan ook de dieptegang van de hoofdpersonages echt heel fijn. Want op die manier krijgen de karakters echt een betekenis in het leven van Elle.  
Verder dan de ontwikkeling en groei van Elle komt het niet. Maar is denk ik ook niet echt nodig. Ze maakt door de jaren heen wel een groei door, maar is niet echt noemenswaardig te noemen, ondanks dat ze wel door al haar ervaringen sterker lijkt te zijn geworden.

Wat ik heel erg jammer vind is dat het boek voor mij niet echt een bevredigend plot heeft of een uitkomst waarvan ik content kan zijn na het lezen van bijna 400 bladzijdes. De achterflap gaf mij namelijk net iets meer verwachting op een “spectaculair” einde en dat miste voor mij een beetje. 
Nee, het is geen verspilling van tijd, want al met al is het echt geen slecht boek. 
Je waant je echt in de tijd waar het verhaal zich op dat moment bevindt. Zo weet de schrijfster details te beschrijven van verschillende tijden en is het echt een geloofwaardig verhaal. 

Zou ik dit boek aanraden?  
Jazeker. Niet om bovenaan je tbr lijstje te zetten, maar zeker wel als je iets op een normaal tempo wilt weglezen.

Het Papieren Paleis krijgt van mij 3❤️