(Ledenrecensie) boek: Het papieren paleis RECENSIE

Het papieren paleis 
De titel is nieuwsgierig makend. En het papieren paleis klinkt niet veelbelovend of langdurend. Als het regent is het paleis al snel doorweekt. Als het waait scheurt het, als het sneeuwt komt er gewicht op en zakt het in en als de zon schijnt gaat het snel branden. Fragiel als je het mij vraagt.

Ik had helemaal geen verwachting vooraf. Pas toen Chicklit het voorstelde op de site van de Leesclub.
De inleidende tekst greep me en maakte mij nieuwsgierig waardoor ik me opgaf voor de leesclub.
Ik vind het een Claude Monet achtige cover. Een cover met daarop een schilderij van een landschap. Aan het water alsof het de vroege ochtend of het begin van de avond betreft gezien de donkerte van de kleuren. Net alsof ze ontwaken of gaan slapen.
Quote die mij bijbleef:
Pagina 58: “Ik weet nog dat ik er op een bepaald moment zeker van was dat ik in het kraambed zou overlijden. De volgende ochtend was ik ervan overtuigd dat de baby in mijn buik was gestorven, ook al hadden de artsen me aan zeventien monitors gelegd, die allemaal piepten met Jacks regelmatige hartslag. Het was de angst om datgene waar ik het allermeest van hield kwijt te raken, zonder ooit de kans te krijgen van hem te houden. Maar hij kwam er toch uit, roze en krijsend, lange kikkervoeten, geplooid en gerimpeld, met onbewogen blik, knipperend. Een overwegen. Schoongeveegd en in blauw gewikkeld. In mijn armen gelegd. Zachtheid omhuld door mijn armen, in mijn hart en tegen mijn borst genesteld.’.
Het verhaal:
Een aangrijpende pageturner over een verloren liefde.
Op een vroege zomerochtend, lang voordat de anderen wakker worden, duikt de vijftigjarige Elle Bishop in het ijskoude water van het meertje naast Het papieren paleis, het zomerhuis waar ze al sinds haar jeugd elke vakantie doorbrengt. Elle is gelukkig getrouwd en heeft drie kinderen, maar deze ochtend is alles anders. De avond tevoren is ze tijdens het diner weggeglipt met Jonas, al sinds hun kindertijd haar beste vriend. Terwijl hun partners binnen zitten te kletsen hebben Jonas en Elle voor het eerst van hun leven seks met elkaar.
De volgende vierentwintig uur zullen allesbepalend zijn voor Elle. Kiest ze voor het veilige bestaan dat ze zo zorgvuldig heeft opgebouwd? Of gooit ze alles overboord voor het leven met Jonas waar ze nooit eerder van durfde te dromen? Gaandeweg dringen de herinneringen aan haar jeugd zich steeds meer aan haar op. Hoewel ze een afschuwelijk deel daarvan altijd zo goed mogelijk verborgen heeft gehouden, wordt Elle nu gedwongen de confrontatie met zichzelf aan te gaan.
Het papieren paleis is een verrassende en aangrijpende pageturner over liefde, familie, en de fouten uit het verleden die altijd boven water komen.
Mijn leesbeleving:
Het verhaal heeft gelijk mijn aandacht. Hoofdpersonage Elle die op de vroege ochtend op ontdekkingsreis gaat door de vakantiewoning. Beurtelings naar de natuur buiten kijkt en vogels hoort afgewisseld met resten eten en drinken overal verspreid. Ook een uitstapje naar haar vroegste jeugd als baby. En dan weer terug naar hoe de avond voor haar Hemels eindigde of toch niet? Het bijna gekissebis met haar moeder. Tot de rauwe benaming van haar nachtelijke daad. Het boek is moeilijk weg te leggen. Maar soms moet dat. Daarna zit je er gelijk weer in.
Heel lyrisch omschreven. In rap tempo van heden naar verleden wisselend. Introductie van overige personages. Maar wel overzichtelijk en voor mij duidelijk. Sommige sloot ik gelijk in mijn hart en anderen haatte ik intens. Maar wat ik ook van ze vindt ik vind het knap dat ik gelijk een band voelde of afschuw dat betekent voor mij dat de auteur ze uitstekend en gedetailleerd tot leven gewekt heeft.
De schrijfstijl is heel fladderend. Maar ook observerend en intens. Het sleept je echt mee door het verhaal omdat je alles tot in detail voor je ziet, voelt, proeft en zelfs ruikt. Het thema is goed gekozen.
Dit thema ontrouw binnen je huwelijk met een oude boezemvriend wordt vaak stil gehouden uit schaamte of om de perfecte looks naar de buitenwereld intact te houden. Ik vind dat rauwe eerlijke wel heel mooi. Maakt het menselijk wekt sympathie bij mij op. Er zijn wel meer boeken over dit onderwerp. Nieuwe vrienden van Louise Candlish bijvoorbeeld. Er zit een goede opbouw in maar ik moest eerst flink wennen aan die terugblikken naar het verleden. Doordat het verhaal in de ikvorm verteld wordt komt het heel intens binnen. In het begin is het eerst wat aftastend met veel terugblikken naar de dag ervoor. Ook de schakelingen met het verleden vormen op een gegeven moment de reden dat je op het puntje van de stoel benieuwd en gespannen bent wat komen gaat. Qua twists; wat er in het heden gebeurd of besproken wordt in dit verhaal haakt ineen op de herinneringen aan vroeger van de personages. De vaak rauwe en ruwe woordkeuze om iets zoals bijvoorbeeld DE DAAD te omschrijven. Dat had wel wat liefdevoller gekund. Of het is een manier van de auteur om pure lust en liefhebben buiten je eigen kringetje extra te benadrukken. Eerst is het boek afwisselend met heden en verleden om tegen het einde continu over het verleden van een personage te gaan. Niet erg maar het komt over alsof alles in die laatste bladzijden gepropt moet worden. Ik had meer explosie op het einde verwacht. Dit vond ik zo kabbelend. Ik had meer wroeging en spijt willen lezen. Meer confrontaties en keuzestress. Ik bleef wat gedesillusioneerd achter. Wist niet echt wat ik er mee moest na het lezen. Ik vond de uitgebreide beschrijvingen van de natuur mooi. De bijna filosofische beschrijving van het papieren huis dat bijvoorbeeld alles van dat huis in de botten van de mensen die er vaak kwamen huisde. De schakelingen van heden en verleden en weer terug. 
Ik vond de personages niet echt gegroeid. Ze zijn qua karakter, levenswaarden wel hetzelfde gebleven. Ze gaan er echter anders mee om. De continue hunkering naar een leven samen met Jonas. Er pas aan toegeven als je getrouwd en moeder bent. Wat haal je overhoop? Die continue vertwijfeling kies ik wel de juiste partner kies ik zekerheid en durf ik niet van de gebaande paden af? Ik had nog nooit van deze auteur gehoord. Ik zou in de toekomst wel meer willen lezen van haar. Ik ben daar wel benieuwd naar.  Ik vond haar nawoord ook indrukwekkend en heel oprecht. Hoe ze het toch had aangedurfd te gaan schrijven. Mooi. Ik vond het verhaal boeiend. Eerst wilde ik graag weten of Elle verder zou gaan met Jonas en ze een breuk zou durven forceren met Peter. Daarnaast vond ik de levenswandel van de overige personages ook boeiend om te lezen. 
Mijn mening:
Een hartje eraf voor het einde wat ik niet zo makkelijk verwacht had.
Maar voor de duidelijke en goede opbouw, de continue spanning van krijgen ze elkaar toch? Hoe is het iedereen in het boek vergaan en hoe zijn ze geworden wie ze zijn? De schakelingen tussen verleden en heden en vica versa vond ik mooi gedaan, de personages leven voor mij. De ene had ik lief de ander haatte ik. Er zat passie, spanning, angst, verdriet, rauwheid, humor en liefde in. Maar het platte praat en het best wel ernstige onderwerpen raakten mij diep. Ik vond de keuze lastig maar ik geef 3 hartjes. Ondanks dat de diepgaande gedachten en observeringen mooi zijn was de plot  teleurstellend maar verder een prima verhaal dus in totaal 3 hartjes.

Bedankt allemaal voor de leesclub. Voor de inzichten, verschillende meningen en discussies. Ik vond het gezellig en leerzaam!