(Ledenrecensie) boek: Slechts een diefstal RECENSIE

Elsa woont in het noordpoolgebied en behoort tot de Sami-cultuur. Haar vader is een rendierherder. Wanneer zij op een dag alleen naar de kraal van hun rendieren skiet, betrapt ze een streekgenoot nadat hij net haar rendierkalf heeft gedood. Hij bedreigt haar en ze durft niemand te vertellen wat ze heeft gezien.
Tien jaar later is ze nog altijd bang voor deze persoon. Er verdwijnen nog altijd rendieren en de politie neemt hun aanklachten niet serieus.
Intussen probeert Elsa als jonge vrouw ook haar plaats in te nemen in haar gemeenschap, die nog altijd heel sterk op mannen is gericht.

Het boek “Slechts een diefstal” bestaat uit 3 delen. In het eerste deel volg je de lotgevallen van de kleine Elsa, in deel 2 is ze jongvolwassen en in deel 3 komt alles bij elkaar.
Ik geef toe dat ik in het begin moeite had met het boek, ik vond het niet echt goed, ik vond het niet zo denderend geschreven en moest er echt inkomen. Maar vanaf deel 2 beterde dit heel sterk, ik vond de schrijfstijl veel beter en veel beeldender worden, en ook het verhaal kon mij boeien omdat er veel meer zaken werden uitgewerkt en verklaard.
Toch bleef voor mij veel een beetje te oppervlakkig, er worden personages en familieleden aangeraakt, waar je een beetje over te weten komt, maar die niet verder worden uitgewerkt, volgens mij bleven daar kansen liggen.

Heel interessant aan het boek is dat je veel te weten komt over de Sami-gemeenschap, zij zijn nog een sterk natuurvolk, die zich nauw verbonden voelen met hun rendieren. Velen verdienen ook de kost als rendierherder, voor zij die die kans niet krijgen, zit er vaak niks anders op dan te gaan werken in de mijnen, maar daar worden de meeste heel depressief van, want ze voelen zich afgesneden van de natuur.

De schrijfster, Ann-Helén Laestradius, stamt via haar moeder ook af van de Sami, dus ze putte uit haar eigen familiegeschiedenis om dit verhaal te schrijven. Slechts een diefstal is haar eerste roman voor volwassenen. Hij kreeg veel lof in Zweden en werd genomineerd voor diverse prijzen.

Het boek heeft een eenvoudige, maar heel sprekende cover. Op het eerste zicht lijkt het een rendier dat is vastgebonden, maar je zou ook kunnen denken dat het in delen is opgedeeld. Naarmate je de roman verder leest, wordt de cover duidelijker.

Ik geef de roman ‘Slecht een diefstal’ 3 hartjes, het was een interessant verhaal over de Sami-cultuur en er zat zeker genoeg spanning in, maar ik miste wat diepgang in het verhaal en vooral in de personages.