(Ledenrecensie) boek: Jij & ik RECENSIE

Jij en ik van Chloe Liese gaat over de bijzondere chemie tussen Willa en Ryder. Willa is een stoere tante. Ze studeert, maar speelt ook voetbal op hoog niveau, waardoor ze niet alle colleges bij kan wonen. Ryder ziet eruit als een ongeïnteresseerde student. Hij heeft een grote blonde baard en draagt zijn pet tot ver over zijn ogen. Op een dag krijgt Willa van een docent te horen dat ze de aantekeningen van zijn vak maar aan Ryder moet vragen. Ryder reageert echter niet eens op haar vraag en dat maakt haar ontzettend boos. Dan blijkt dat Ryder zeer slechthorend is en dat de docent in kwestie zijn zwager is. Als Willa en Ryder samen moeten gaan werken voor een opdracht, word je als lezer getuige van een bijzondere, ontluikende liefde waarin aantrekken en afstoten centraal staat.

De cover van het boek sprak me meteen aan: zachte kleuren en mooi in zijn eenvoud. Het is een boek dat ik meteen op zou pakken in de boekhandel.

Chloe Liese heeft een hele fijne en vlotte schrijfstijl. De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit Ryder en Willa en dit maakt dat je in het hoofd van beide personages kruipt. Erg mooi om te zien hoe een situatie op twee manieren geïnterpreteerd kan worden. Door deze wisselende perspectieven kun je het boek maar moeilijk wegleggen.

Het personage van Ryder vond ik erg bijzonder. Het thema van doof- / slechthorendheid ben ik nog niet eerder tegen gekomen. Erg confronterend om te zien wat je als doof persoon allemaal niet meekrijgt. Je kan dan dus helemaal anders overkomen dan je daadwerkelijk bent. Willa was boos toen Ryder haar de aantekeningen niet gaf, terwijl hij het gewoon niet eens gehoord had. Dat is ontzettend vervelend. Hoewel je als lezer ook meegenomen wordt in het hoofd en in de gedachtegang van Willa, kon ik me minder goed in haar verplaatsen. Tegenover Ryder bleef ze zó lang afstandelijk. Voor haar zieke moeder was ze echter wel weer veel liever. Het was echter wel mooi om te zien dat Ryder dankzij Willa de stap zette naar een gehoorapparaat.

Het verhaal had me ontzettend te pakken. Ik wilde zo graag dat Ryder zichzelf zou accepteren en ik vond het zo lief dat hij toenadering zocht tot Willa’s zieke moeder en haar zelfs ging voorlezen… Erg ontroerend.

Het enige wat ik echt ontzettend storend vond aan het boek was de enorme hoeveelheid aan seksscènes. Af en toe voelde ik plaatsvervangende schaamte. Je kunt een scène ook neerzetten zonder zulke expliciete bewoordingen. Ook vond ik het om elkaar heen draaien van Willa en Ryder wel erg lang duren.

Al met al een boek met een hele mooie boodschap rondom de hele bijzondere thema’s slechthorendheid en kanker, maar het had voor mij persoonlijk vlotter mogen gaan tussen Willa en Ryder en met wat minder seks…