(Ledenrecensie) boek: Een heel gewoon leven RECENSIE

Het verhaal:

Anna is een jonge studente die graag operazangeres wil worden. Overdag zit ze op het conservatorium en 's avonds zingt ze jazz in een hotelbar waar haar vriendin en kamergenote Laurie achter de bar staat. Anna moet 's avonds werken om de huur en levensonderhoud te kunnen betalen. Dan ontmoet ze op een avond Max, een geheimzinnige man van eind dertig, begin veertig. Is dit het begin van een romantische liefdesrelatie of loopt het op niets uit?

Mijn mening:

Eerst de cover als ik het boek in de boekwinkel had zien liggen had ik het niet opgepakt. De cover is geel, de titel en de naam van de schrijfster staan in strakke roze letters erop. Ook staan er een paar benen van een liggende vrouw op getekend. Ik heb geen idee wat de ontwerpster Barbara hiermee bedoelt heeft. Een heel gewoon leven is het debuut van Imogen Crimp. Zij heeft enige tijd de opleiding voor operazangeres aan het conservatorium gevolgd. Dat is leuk want ik heb nog niet eerder een boek met dit onderwerp gelezen. De schrijfstijl is niet fijn, er ontbraken bv leestekens bij de dialogen. Hierdoor las het boek erg moeilijk. In de aanbeveling van The Sunday Times staat "Aangrijpend, troosteloos en meeslapend" ik heb het niet kunnen ontdekken. De hoofdpersonen bleven oppervlakkig en ik kreeg geen band met ze. Het einde van het verhaal was vreemd en nogal abrupt. Ik bleef met veel vragen achter.

Conclusie:

Als ik dit boek niet voor de leesclub van chicklit had mogen lezen dan had ik het boek niet uitgelezen. Het boek en ik waren geen match, het is een heel gewoon saai boek.