(Ledenrecensie) boek: Rosarium RECENSIE

Soms lees je een boek en weet je niet goed wat je nu leest/hebt gelezen en dat is zeker het geval met Rosarium van Charlotte Weitze. Het is een boek met een niet bijzondere cover, maar de plot, vermeld op de achterkant van het boek, is dat wel. Het gaat over de verbintenis van de mens met de natuur, en een “mengeling van magisch realisme en dystopie”. Het boek volgt een familie gedurende vele jaren. Het boek is verdeeld in drie delen, met niet alledaagse personages. Het eerste deel doet denken aan een duister sprookje van de Gebroeders Grimm. Rosarium is een verhaal waar je je aandacht bij moet houden, maar door de vele (vaak onnodige) zeer uitgebreide details is dat lastig. De schrijfstijl is niet prettig, het verhaal leest niet fijn, en dat is jammer. Het gegeven dat mensen kunnen leven van de natuur is goed gevonden door Charlotte Weitz. Eigenlijk is dat best actueel. Maar de uitvoering is niet goed gedaan, en dat komt zeker door de zeer uitweidende schrijfwijze. Het is een moeilijk en zwaar verhaal, en het is zeker geen boek voor iedereen. De beschrijvingen van gevoelens en details komen soms onsmakelijk over en dat was niet nodig geweest. Ook zonder die uitgebreide details kan de/een auteur een verhaal vertellen. Door deze vele details kan je als lezer de draad kwijt raken en stukken (moeten/willen) scannen. Het is een wonderlijk en vreemd boek, en het was lastig om het boek uit te lezen. Soms is het goed om eens een ander genre te lezen, een boek uit je comfortzone, en dat was Rosarium van Charlotte Wetze zeker. Uiteraard zijn er genoeg lezers die van dit boek (kunnen) genieten, en dat is maar goed ook. Niet elk boek is voor alle lezers geschikt, elke mening (over wat dan ook) is altijd een persoonlijke mening.