Zomer op het randje, een ode aan veerkracht en verlangen. RECENSIE

In Gran Balconia slaagt Derk Visser er opnieuw in om jongerenliteratuur te verheffen tot een kunstvorm die zowel rauw als poëtisch is. Zijn nieuwste jeugdroman is een warme, ontroerende en tegelijkertijd confronterende kijk op opgroeien in armoede, met als decor een bloedhete zomer op een flatbalkon dat de zussen Shell, Danni en Jodie omdopen tot hun eigen vakantiebestemming. Visser schrijft met een helderheid die je meteen bij de kraag grijpt. Zijn stijl is sober, bijna onderkoeld, maar zit vol emotionele lading. Zonder opsmuk tekent hij het leven van drie zussen die met weinig middelen, maar veel veerkracht, proberen hun weg te vinden in een wereld die zelden iets cadeau geeft. De ‘Gran Balconia’ wordt daarbij niet alleen een fysieke plek, maar ook een metafoor voor het leven tussen wal en schip: een plek van wachten, dromen en observeren. De thematiek is urgent. Opgroeien in een eenoudergezin, de impact van armoede, menstruatie-armoede, het zijn onderwerpen die zelden op zo’n integere manier worden verteld in jeugdboeken. Maar Visser weet ze te verweven in het verhaal zonder te preken of te dramatiseren. Juist zijn nuchtere toon maakt de pijn voelbaar, en de hoop geloofwaardig. Shell, de oudste zus, is een personage dat je bijblijft. Haar innerlijke strijd om het anders te doen dan haar moeder, haar ontwakende verliefdheid op Lenny Montana, en haar scherpe observaties maken haar tot een gelaagd en krachtig hoofdpersoon. Visser toont hoe kwetsbaarheid en kracht hand in hand gaan. Shells pogingen om zichzelf te beschermen tegen herhaling van het verleden zijn herkenbaar, pijnlijk, en prachtig opgeschreven. De dialogen zijn zoals we van Visser gewend zijn: raak, geloofwaardig en vaak met een humoristische ondertoon die het verhaal lucht geeft zonder de ernst ervan te ondermijnen. Ook de bijfiguren, zoals de mysterieuze Lenny en de kleurrijke Danni en Jodie, zijn met zorg en liefde neergezet. Gran Balconia is meer dan een zomerverhaal. Het is een ode aan de stille vechters, aan zussenbanden, aan het ontdekken van liefde en aan het zoeken naar waardigheid in omstandigheden waarin alles lijkt te ontbreken. Een roman die niet alleen jongeren vanaf 13 jaar, maar ook volwassen lezers zal raken. Een meesterlijke, gevoelige en noodzakelijke roman over opgroeien met weinig, maar met een hart dat overloopt.