Backstage: Chicklit.nl bezoekt de set van Hartenstraat!

Wie zich wel eens in het Amsterdamse verkeer begeeft, weet hoe groot de uitdaging kan zijn om zonder kleerscheuren van A naar B te komen. Onderweg kun je verrast worden door brede auto's in smalle straatjes, tegen het verkeer in rijdende fietsers of midden op straat fotograferende toeristen - en dat soms allemaal tegelijk. Multitalent Sanne Vogel gaat de uitdaging aan om te midden van deze chaos haar eerste speelfilm op te nemen: Hartenstraat. Chicklit.nl keek een ochtendje mee op de set.

In het hartje van de hoofdstedelijke grachtengordel liggen de Negen Straatjes, die bekend staan om hun hippe winkeltjes en gezellige restaurantjes. In de film Hartenstraat zijn de Negen Straatjes een minimaatschappijtje vol kleurrijke personages van alle leeftijden. Verschillende verhaallijnen lopen door elkaar. Zo worstelt een gepassioneerde traiteur met de scheiding van zijn vrouw, terwijl tegelijkertijd een stijlvolle dame tegenover hem een modewinkel opent.

Om alvast een beetje sfeer te proeven begint het bezoek aan de set van Hartenstraat in een klein Amsterdams café aan de grachten, waar een aantal acteurs aanschuift voor een praatje: Marwan Kenzari, Susan Visser, Tygo Gernandt en Jan Kooijman. 'Het lijkt wel speeddaten zo,' lachen ze, als blijkt dat de acteurs aan de ene kant van de tafel zitten en de pers aan de andere kant. Ondertussen loopt de crew van de film in en uit, gewapend met tijdschema’s, druk pratend in headsets en slepend met allerlei apparatuur.

Dan is het volgens de strakke schema’s tijd om te gaan filmen. Iedereen gaat de straat op, waar regisseur Sanne Vogel de acteurs verzameld om de scène door te spreken. Ook Egbert Jan Weeber, Noah Valentijn en Sieger Sloot sluiten zich aan bij het groepje. Om ons heen gaat het Amsterdamse leven gewoon door. Fietsers schieten voorbij zonder de bedrijvigheid een blik waardig te keuren. Een aantal Amerikanen blijft staan om foto’s te maken, tot de crew ze vriendelijk doch dringend verzoekt door te lopen.

Eindelijk is alles in gereedheid gebracht: de lampen branden, de acteurs staan in de startblokken en de cameravrouw staat klaar. Dan ontsnapt een auto aan de aandacht van de mensen die de straat vrij moeten houden en moet er gewacht worden tot de straat weer leeg is. Bij een nieuwe poging kunnen de acteurs wel in actie komen: druk pratend snellen ze de straat door en de scène staat erop voor je goed en wel door hebt waar het over gaat.


Sanne Vogel zit verstopt onder een jas de beelden te bekijken. 'Nu langzamer, maar wel met dezelfde energie,' instrueert de regisseur haar acteurs. De opnameleider houdt ondertussen een fietser tegen: 'Eén minuut, meneer, of misschien twee.' Ongeduldig zuchtend kijkt de man op zijn horloge, maar cast en crew staan al klaar. Even later kan de man doorfietsen en herhaalt alles zich een derde keer – maar niet voor er twee paardenkoetsen gepasseerd zijn.

Wanneer ik even later weer naar huis wil, moet een crewlid mij helpen om mijn fiets te bevrijden uit de verzameling decorstukken en materialen die op een brug opeengestapeld staan. ’s Avonds kom ik de hele club weer tegen. Schalen met bitterballen gaan rond terwijl de make-up van Susan Visser bijgewerkt wordt voor de volgende scène. Respect voor de lange dagen die het vraagt om een film te maken, denk ik, en fiets door zoals het een Amsterdammer betaamd. Ook de filmmakers gaan rustig door – voor zover er midden in Amsterdam sprake kan zijn van rust.